خاطره ای از روزهای نخست ورود امام خمینی(س) به میهن و توجه آن حضرت به بانوان انقلابی از زبان خانم دکتر زهرا مصطفوی:
محل مدرسه جای مناسبی برای خانواده امام نبود فضای مدرسه هر روز مملو از جمعیتی می‌شد که مردم علاقه‌مند می‌خواستند به دیدار امام بیایند. در آن روزها هزاران نفر از مشتاقان زیارت از تهران و شهرستان‌ها می‌آمدند و برای یک لحظه دیدار با رهبرشان لحظه‌شماری می‌کردند. یادم می‌آید در دو سه روز اول به علت تجمع بیش از حد، زنان اجازه ورود در صحن مدرسه را نمی‌یافتند، وقتی امام پرسیده بودند چرا از خانم ها خبری نیست پاسخ دادند که تفکیک محرم و نامحرم مشکل است به همین جهت از ملاقات بانوان عذرخواهی شده است.
امام فرمودند: نه آنها هم نیمی از جمعیت هستند، ساعتی را به آنها اختصاص دهید و یا یکی دو روز از هفته برای ملاقات بانوان در نظر گرفته شود.
اتاق‌های مدرسه پر بود از افرادی که مسئولیت‌های مختلف را به عهده گرفته بودند. از نیروهای حفاظت تا فرماندهی انقلاب و نیروهای پشتیبانی و خدماتی و حتی چند اتاق به دستگیرشدگان اختصاص یافته بود که به دست نیروهای مردمی گرفتار شده بودند و جایی برای نگهدای آنها نبود.
... اما هنوز مجموعه هرگز آمادگی پذیرایی بانوی انقلاب را نداشت و چون خانم مایل بود که در کنار امام باشد و می‌دانست که آن حضرت در گذر جریان روز نیازمند کمک اوست، بالاخره قرار شد بعضی روزها چند ساعتی را خانم به خانه مجاور مدرسه تشریف بیاورند و لااقل ناهار را با امام باشند و عصر به قیطریه بازگردند.
چند روز به همین منوال گذشت... تا سرانجام حضرت امام تصمیم گرفتند اداره امور را در تهران متمرکز نموده و خود به قم تشریف ببرند و مقر رهبری انقلاب را در آن شهر مقدس، پایدار و زندگی خانواده را در آن شهر برقرار نموده و ادامه دهند.
منبع: کتاب بانوی انقلاب، خدیجه ای دیگر، صص: 366-364