گرومبی دردش گرفت. داد زد: «مامان، مامان!» مامان گرومبی به اتاق آمد و گفت: «گرومبی! پیچهای شکم که مال بازی نیست.» بعد تند و تند سیمها را توی شکم گرومبی جا داد و پیچها را سفت کرد. مادربزرگ گفت:
«بوب ... بوب ... امان از دست این بچه!» گرومبی بلند شد و ایستاد و شروع کرد به لیلی بازی ... گرومب... گرومب ... مادربزرگ گفت: «وای ... گرومبی! چه قدر صدا می کنی؟ اتاق که جای بازی نیست.»
[[page 5]]
انتهای پیام /*