میلاد کوثر

روز 20 جمادی الثانی، از فیض دخت نبی ِ مکرم  اسلام (ص) جان هستی به هیجان آمده و به یمن میلاد مسعودش دیدگان همگان روشن گشت. خداوند تبارک و تعالی با نزول سوره «انا أعطیناک الکوثر...» فرمود: ما به تو کوثر می دهیم منبع فیض کثیر! یک سرچشمه ای که هر چه می جوشد تمام نمی شود. این چشمه جوشان و اهل بیتش مکتب رسول خدا را نشر دادند. بقای پیامبر به بقای دین اوست. حضرت فاطمه (س) و امام علی (ع) در زمان خود حافظ دین رسول الله شدند و پس از آن امام حسن مجتبی (ع) با سیاست و درایت و کیاست و صلح و سازش؛ امام حسین (ع) با جهاد و با خونش، امام سجاد (ع) با دعا و اشک و زنده نگه داشتن خون امام حسین و یارانش، امام صادق (ع) و امام باقر (ع) با کرسی درس و بحث و علم و درایت؛ و دیگر ائمه (علیهم السلام) از دین پیامبر دفاع کردند.

در سالروز میلاد مبارکه و در عصری که حصار پولادین تحجر و تنگ نظری از یکسو و تبلیغات استثمارگرانه از سوی دیگر هویت دینی و انسانی را تهدید می کرد، مردی از تبار فاطمه (س) به دینا آمد. او که از نسل زهرا (س) بود و او را الگوی خود معرفی می کرد، همگان را  در همه امور بر الگوگیری از آن پاکان هستی توصیه می نمود و می فرمود: تمام هویت های کمالی که در انسان متصور است و خدا عنایت کرده، در فاطمه (س) است. تمام خصوصیات انبیا در اوست. (ر ک: صحیفه امام؛ ج: 7؛ ص: 337)

امام خمینی آموخته هایش از قرآن کریم، سیرۀ معصومین (ع) و فقه سنتی را به گونه ای تبیین می کرد تا برای انسان گریز پا و سرگردان عصر تمدن و تکنولوژی، قابل فهم و اجرا باشد. ایشان با بهره گیری از سنت های الهی و ارزش های اسلامی و ملی در تمام صحنه ها دست به ابتکار عمل زده و با شناخت زمان و مکان، به موقع مواضعی را اتخاذ می کردند که موجب بهت و حیرت و سردرگمی دشمنان و مخالفان می شد. در پاسخ به پرسش خبرنگاری که می پرسد؛ حکومت مدرن چگونه می تواند در یک جامعه اسلامی وجود داشته باشد؟ می فرمایند: «اسلامی که بیشترین تأکید خود را بر اندیشه و فکر قرار داده است و انسان را به آزادی از همه خرافات و اسارت قدرت های ارتجاعی و ضد انسانی دعوت می  کند، چگونه ممکن است با تمدن و پیشرفت و نوآوری های مفید بشر که حاصل تجربه  های اوست سازگار نباشد؟!» (صحیفه امام؛ ج:5؛ ص:409)

اینک در سالروز گرامیداشت دخت پیامبر(ص) گزیده ای از سخنان رهبر کبیر انقلاب در تجلیل از این بانوی بزرگوار را مرور می کنیم:

افتخار عالم

فردا روز زن است. روز زنی است که عالم به او افتخار دارد؛ روز زنی است که دخترش در مقابل حکومتهای جبار ایستاد و آن خطبه را خواند و آن حرفها را زد که همه می دانید. (صحیفه امام، ج 7، ص: 340)

***

افتخار خاندان وحی                     

اگر روزی باید روز زن باشد، چه روزی والاتر و افتخارآمیزتر از روز ولادت با سعادت فاطمه زهرا- سلام اللَّه علیهاست. زنی که افتخار خاندان وحی [است ] و چون خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می درخشد. (صحیفه امام، ج 12، ص: 274)

***

نمونه انسان کامل

روز بزرگ و اجتماع عظیم و محل مبارک، روز ولادت زهرای مرضیه که روز زن است، روز پیروزی زن است و روز نمونه زن در عالَم است. زن نقش بزرگی در اجتماع دارد. زن مظهر تحقق آمال بشر است. زن پرورش دِه زنان و مردان ارجمند است. از دامن زن مرد به معراج می رود. دامن زن محل تربیت بزرگ زنان و بزرگ مردان است. روز بزرگی است، یک زن در دنیا آمد که مقابل همه مردان است. یک زن به دنیا آمد که نمونه انسان است. یک زن به دنیا آمد که تمام هویت انسانی در او جلوه گر است. پس روز، روز بزرگی است؛ روز شما زنان است. (صحیفه امام، ج 7، ص: 341)

***

والاترین روز                       

روز ولادت سرتاسر سعادت صدیقه طاهره که والاترین روز برای انتخاب روز زن است، به ملت شریف ایران، خصوصاً زنان محترم تبریک و تهنیت عرض می کنم. این ولادت با سعادت در زمان و محیطی واقع شد که زن به عنوان یک انسان مطرح نبود و وجود او موجب سرافکندگی خاندانش در نزد اقوام مختلف جاهلیت به شمار می رفت. در چنین محیط فاسد و وحشتزایی، پیامبر بزرگ اسلام دست زن را گرفت و از منجلاب عادات جاهلیت نجات بخشید. و تاریخ اسلام گواه احترامات بی حد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله- به این مولود شریف است، تا نشان دهد که زن، بزرگی ویژه ای در جامعه دارد که اگر برتر از مرد نباشد، کمتر نیست. پس این روز، روز حیات زن و روز پایه گذاری افتخار و نقش بزرگ او در جامعه است. (صحیفه امام، ج 14، ص: 316)

***

عنصر تابناک و فضیلت انسانی

مبارک باد بر ملت عظیم الشأن ایران بویژه زنان بزرگوار «روز مبارک زن»؛ روز شرافت عنصر تابناکی که زیربنای فضیلتهای انسانی و ارزشهای والای خلیفة اللَّه در جهان است. و مبارکتر و پربهاتر انتخاب بسیار والای روز بیستم جمادی الثانی است، روز پر افتخار ولادت زنی که از معجزات تاریخ و افتخارات عالم وجود است . (صحیفه امام، ج 16، ص: 192)

***

تولد حضرت زهرا(س) افتخاری برای زنها                    

من عید سعید مولود معظم حضرت زهرا- سلام اللَّه علیها- را به همه شما خانمها و زنهای تمام کشورهای اسلامی تبریک عرض می کنم و از خداوند تعالی مسألت دارم که همه زنهای محترمه را در راهی که خدای تبارک و تعالی مقرر فرموده است، همان راه را بروند و به مقاصد عالیه اسلامی برسند. برای زنها کمال افتخار است که روز تولد حضرت صدیقه را روز زن قرار داده اند، افتخار است و مسئولیت.  (صحیفه امام، ج 20، ص: 4)

***

یک انسان به تمام معنا

فردا روز تولد صدیقه طاهره، فاطمه زهرا- سلام اللَّه علیها- است؛ روز زن است. تمام ابعادی که برای زن متصور است و برای یک انسان متصور است در فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها- جلوه کرده و بوده است. یک زن معمولی نبوده است؛ یک زن روحانی، یک زن ملکوتی، یک انسان به تمام معنا انسان، تمام نسخه انسانیت، تمام حقیقت زن، تمام حقیقت انسان. او زن معمولی نیست؛ او موجود ملکوتی است که در عالم به صورت انسان ظاهر شده است؛ بلکه موجود الهی جبروتی در صورت یک زن ظاهر شده است. پس، فردا روز زن است. تمام هویتهای کمالی که در انسان متصور است و در زن تصور دارد- تمام- در این زن است. و فردا همچو زنی متولد می شود؛ زنی که تمام خاصه های انبیا در اوست. زنی که اگر مرد بود، نبی بود؛ زنی که اگر مرد بود، به جای رسول اللَّه بود. پس، فردا روز زن است؛ تمام حیثیت زن و تمام شخصیت زن فردا موجود شد. معنویات، جلوه های ملکوتی، جلوه های الهی، جلوه های جبروتی، جلوه های مُلکی و ناسوتی- همه- در این موجود مجتمع است. انسانی است به تمام معنا انسان؛ زنی است به تمام معنا زن. از برای زن ابعاد مختلفه است؛ چنانچه برای مرد، و برای انسان. این صورت طبیعی نازلترین مرتبه انسان است و نازلترین مرتبه زن است و نازلترین مرتبه مرد است؛ لکن از همین مرتبه نازل، حرکت به سوی کمال است. انسان، موجود متحرک است؛ از مرتبه طبیعت تا مرتبه غیب، تا فنا در الوهیت. برای صدیقه طاهره این مسائل، این معانی حاصل است. از مرتبه طبیعت شروع کرده است، حرکت کرده است؛ حرکت معنوی؛ با قدرت الهی، با دست غیبی، با تربیت رسول اللَّه- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- مراحل را طی کرده است تا رسیده است به مرتبه ای که دست همه از او کوتاه است. پس، فردا تمام جلوه زن تحقق پیدا کرده است؛ و زن به تمام معنا متحقق است. فردا روز زن است.  (صحیفه امام، ج 7، ص: 337-338)