در منابع و مدارکی که در دست است، پیش از انقلاب و اوایل انقلاب، امام خمینی(س) در باب موسیقی، تنها به بیان حرمت آن پرداخته اند، و اشاره ای به دو گونه بودن آن «مطرب» و «غیر مطرب» و مانند آن نکرده اند. ولی پس از آن در مواردی چند ، ایشان سخن از دو گونه بودن موسیقی کرده اند، به عنوان مثال سرود راجع به شهید مطهری را تایید کردند و یا در نظر خواهی هایی در مورد فیلم ها و برنامه های رادیو و تلویزیون بوده است، آن ها را بی اشکال دانسته اند.
سپس در پاسخ پرسش هایی که راجع به موسیقی و آلات آن شده است به صراحت آن را به دو دسته تقسیم کرده اند ( صحیفه امام، ج 21، ص 151 و ص 149 همچنین ج 20، ص 447 ) و همچنین در پاسخ به استفتاء می فرمائید: موسیقی مطرب حرام است و صداهای مشکوک مانع ندارد.» (استفتائات ، ج5، صص 577-579)
اما آنچه نیاز به یادآوری است، که آیا این فتاوای به ظاهر مختلف حکایت از تغییر فتوای ایشان است، یعنی در گذشته هر موسیقی را حرام می دانستند، بعد تغییر نظر پیدا کرده اند، یا اینکه با توجه به شرایط گذشته و غلبۀ موسیقی حرام در جامعه و سوء استفاده های از آن تنها حرمت را بیان می کرده اند، دو احتمال است ولی با بررسی فتاوا و به ویژه بحث استدلالی ایشان در کتاب المکاسب المحرمه و برخی خاطرات و .. احتمال دوم تقویت می شود که نظر ایشان از آغاز بر حرمت هر موسیقی ای نبوده است، و فتوای ایشان همیشه حرمت موسیقی مطرب است.