دو قطعه شعر از محمدحسین ابراهیمی
12 بهمن 1357
ماه از آسمان می آید
بیهوده که این همه چشم
نگران پنجره ها نیست
همه می دانند
ماه هر کجای زمین بنشیند
مهرآباد خواهد شد آنجا
ماه می آید
برای شمع هایی که روشن کردیم
به دنبال ستاره هایی که
در خاک های سرد خاموش شد...
فرودگاه پر شده
از شمع های نگران
و سوسوی ستارگان از آسمانی دور
دیده می شود انگار
ماه از آسمان می آید
[[page 206]]
22 بهمن 1357
ماه حکومت نظامی را شکسته است
و دست حکومت نظامی
به آسمان نمی رسد
مگر می توانند
ماه را پایین بیاورند از آسمان
مگر ماه، مه است
که از شیشه ی پنجره ها پاک شود
ماه فریادی است
به بلندی آسمان
آنقدر که تمام جهان روشن و واضح
ببینند
بشنوند...
ماه حکومت نظامی را شکسته است
[[page 207]]