دو قطعه شعر از سید حمید ابطحی
ولادت
کرد خارج خالق از کتم عدم
نور اعلی از حدوث و از قدم
آنچنان نوری که ظلمت را درید
کرد روشن چهره عالم شدید
از احد تا واحد از سرّ خفی
چون که بد در اسم اعظم مختفی
شد ظهور فیض اقدس در مقام
بعد از آن فیض مقدس گشت نام
پس چنین نوری به احمد جلوه کرد
وز محمّد بر علی آیینه کرد
وز علی نور پیمبر شد سریع
منتقل بر فاطمه سرّ بدیع
عکس زهرا چون به فرزندان رسید
یازده نقش از امامان شد پدید
لیک از فکر خیال فاطمه
رخ نمایی از جمال فاطمه
عین کو ثر با احد همراه شد
جلوه ای بنمود و روح الله شد
او که مظهر بهر اسم اله بود
حافظ اسرار علم اله بود
فاطمه صدیقه کبراستی
پور او آیینه زهراستی
فاطمه بد قٌرة العین رسول
[[page 189]]
این بود روح اله و پور بتول
آن بود نور طریق معرفت
این یکی عیسی دم و موسی صفت
آن یکی شافع بود روز حساب
این یکی احیا کند اسلام ناب
آن یکی کوثر ز اعطای خدای
این یکی انور به شمس مرتضای
آن یکی مفتاح جنّت در یدش
این یکی قهر جهنّم هیبتش
هدیه شد مصحف ز حق بر فاطمه
چون خمینی بد ز لوح فاطمه
فاطمه تک گوهر خاتم بدی
نک خمینی جوهر عالم شدی
فاطمه شد مادر پیغامبر
گشت روح اله امام و راهبر
نور زهرا گشت شور عارفان
شد خمینی حامی مستضعفان
کن عیان سرّ بیان را ای حمید
از کرامات خداوند مجید
چون ولادت را زامرش آن ودود
قسمت روح اله و زهرا نمود
پس مصادف کرد از حکم ازل
وقت میلاد دو نور لم یزل
شد مبارک زاد روز این و امّ
روز بیستم از جمادی دوم
شد خمینی خُمّ می و نای نی
داد زهرا مُلک عالم را به وی
فاطمه از لوح می خواند به راز
شد در رب شنبه روح آباز
[[page 190]]
السلام علیک یا روح الله
یا خمینی ایُّها المولی الکبیر
حسبُک الرّحمن ذوالعرش الکبیر
یا امام العشق یا روح الولاء
أنت روح الله و الخَیرُ الکثیر
عَین أسماء الجمال والجلال
نقطه القوسین نحو المستدیر
یا طبیب النّفس من أماره
منجی الهلکی من الهول الخطیر
یا ولیّ الله صوَّرت اللقاء
یا أمیر القلب حرّرت الأسیر
أنت جاهدت جهاداً باسلاً
لانهزام الشّرک والخصم الحقیر
ماتت الکفّار ذرهم یاکلوا
اکلون السُّحت فی وجه الحمیر
أنبیاءُ الله أنوار الهدی
والرّسول الأعظم نور البصیر
یا خمینی إقتدیت بالرّسول
فی البصیره یا بشیر یا نذیر
[[page 191]]
أنت فی جنّات قُرب الأنبیاء
فی لباسٍ أو من حریر
روضه من کأس خمر والسّریر
دوحه من سجع طیر والصّفیر
یا خمینی أنت روحی فی البدن
روحک السّلطان والجسم وزیر
شوق وصلک فی بکاء دائم
حرّقت نفسی من العشق الکثیر
بالرّیاحین و عطر العنبر
إمتلأت ریح انسان کبیر
من فراقک لاهجعت ابداً
بعد وصلک عین قلبی مستنیر
[[page 192]]