نهضت عاشورا، شعله ای بود که از گودال قتلگاه به همۀ زمینها و زمانها دامن گسترد و برتر از هر الگو و فراتر از هر اسوۀ دیگر قافله قلبها را در پی خویش کشاند. آنچه کربلا را بر قلّه حادثه های تاریخ اسلام نشاند و پرفروغ تر از هر رویدادی چراغ راه رهروان شد، سه مشخصه بود. سه ویژگی و امتیاز که در هیچ حادثه حتی نبردهایی که شخصاً پیامبر در آنها شرکت داشت مشاهده نمی شود و همین سه ویژگی، کربلا را کاملترین، شور انگیزترین و پایاترین انقلاب تاریخ اسلام ساخته است.
در کربلا سه عنصر حماسه، پیام و سوگ در پرشکوه ترین و زیباترین هیئت در هم تنیده شده است.
لحظه لحظه کربلا، پیام و هدایت است و اخلاق، جوانمردی، معرفت، عبادت، صبر و... در عالی ترین جلوه و جمال ایستاده است. هر چهره در کربلا رسول پیامی است. نه هشتاد سالگی بهانه و توجیه گریز از مسئولیت است و نه حتی شش ماهگی؛ که در هنگام دفاع از حق، شش ماهه و شصت ساله دوشادوش هم، در عطشی برابر، رو در روی سیاه ترین و بی عاطفه ترین انسانها می ایستند.
حضرت زینب - سلام الله علیها – یکی از قهرمانان حماسه کربلاست که با اتکاء به ایمان و توکل به خدا، وظیفه خود را در قافله سالاری کاروان بازماندگان عاشورا بخوبی ایفا نمود. بانوی کربلا در زیباترین چهره ممکن ایستاد و پیام رسان عاشورا شد.
پرتو هدایت بخش قرآن تنها سیمای حسین(ع) و اصحابش را روشن نکرده بود، انوار خیره کننده این خورشید، بر چهره اهل بیت پاک او نیز تابیده بود و درخشش آن کار حسین (ع) را در پیام رسانی و پاره کردن پرده تزویر و ریاکاری یزیدیان تکمیل می کرد و اینک نوبت زینب (س) است. کاروان اسرا، در حالی که سرهای بر نیزه افراشته عزیزانش را سواران ابن سعد همچون پرچمهای پیروزی به اهتزاز درآورده اند، وارد کوفه می شود. حضرت زینب - سلام الله علیها - که با صبری جزیل شهادت بیست نفر از نزدیکترین افراد خانواده خود را به چشم دیده و مصیبتهای جانکاه و مناظر دلخراش ناشی از شکنجه های روحی و جسمی اسرا را در طول سفر تحمل کرده است، در تکمیل حرکت عاشورا و لبیک گویی به نیابت خاصه (الخصائص الزینبیة، ص 241) تلاش می کند و با بیان خطبه هایی در اوج بلاغت، پیام شهادت را ابلاغ می نماید. فریبکاری و حیله گری کوفیان برخفتگان کوفه برملا می شود و در مجلس ابن زیاد، این چاکر و خانه زاد اموی که شاد و مغرور از جنایات خویش، پیروزی ذلت بار خود را به رخ بانوی کربلا می کشید، می فرماید: "ما رایت الا جمیلا. . . " (الفتوح، ج 3، ص 142).
او مظهر صبر و بردباری است، در سفر اسارت، قیام سالار شهیدان را که همان احیای اهداف جد بزرگوارش است بیان می کند و رسوایی و ننگ کشتن فرزند پیامبر - صلی الله علیه و آله - را به رخ تماشاچیان می کشد، تا قیام حسینی راهگشای همه مظلومان تاریخ شود.
امام خمینی (س) می فرماید:
"شما ملاحظه کنید که بهترین خلق الله در عصر خودش حضرت سیدالشهدا - سلام الله علیه - و بهترین جوانان بنی هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت، لکن وقتی که در آن مجلس پلید یزید صحبت می شود، حضرت زینب - سلام الله علیها - قسم می خورد که "ما راینا الا جمیلا"، رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا جمیل است، نه برای این که جنگ کرده و کشته شده، برای این که جنگ برای خدا بوده است، قیام برای خدا بوده است. " (صحیفه امام؛ ج20، ص204)
قیام برای خدا، ابراهیم خلیل الله را به منزل خلت رسانده و از جلوه های گوناگون طبیعت رهانده، لا احب الافلین (انعام/76) و موسی کلیم الله را با یک عصا بر فرعونیان چیره کرده و او را به میقات رسانده. . . و پیامبر - صلی الله علیه و آله - را بر تمام عادات و عقاید جاهلیت غلبه داده و توحید و تقوا را جایگزین بتها نموده و او را به مقام، قاب قوسین او ادنی، ( نجم/9) رسانده است. وقتی مطلبی الهی شد، دیگر خوف از قدرتها نیست زیرا هیچ قدرتی مانند قدرت خدا نیست و ایمان به قدرت مطلق خدای تبارک و تعالی، طمانینه ای را در نفس ایجاد می کند که دیگر شکست معنا ندارد و این مثل قطره ای است که چون به دریا متصل شود، حکم همان دریا را پیدا می کند. (ر.ک. صحیفه امام؛ ج1، ص21)
نسیمی از کربلا بر سرزمین ما وزید و این همه عظمت و بزرگی آفرید. آنان که در متن آتش و خون، عارفانه و عاشقانه فرو می رفتند و لبخند زنان همه آسمان را زیر پر و بال خود می گرفتند، عاشورا آشنا و کربلا جویانی بودند که شعلۀ مقدس عشق حسین(ع) در جان داشتند. جلوه های پیوستگی به عاشورای حسینی را در سرتاسر تاریخ انقلاب اسلامی به ویژه حماسه هشت سال دفاع مقدس می توان یافت. به فرمودۀ امام راحل، پدیده انقلاب اسلامی، پرتوی از عاشوراست(ر.ک. صحیفه امام؛ ج17، ص482) و ملت ما از طفل شش ماهه تا پیرمرد هشتاد ساله با اقتدای به بزرگمرد تاریخ، حضرت سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ همه چیزش را در راه خدا فدا کرده است(ر.ک. صحیفه امام؛ ج15، ص 227)
بانوان و زنان این مرز و بوم، زینب گونه - علیها سلام اللَّه- در راه خدای تعالی و اسلام عزیز از همه چیز خود گذشته و مفتخرند به این امر؛ و می دانند آنچه به دست آورده اند بالاتر از جنات نعیم است، چه رسد به متاع ناچیز دنیا( ر.ک. صحیفه امام؛ ج21، ص 398).
مادرانی که ادب و عشق عاشورایی به دردانه هایشان آموختند. خواهرانی که زینب وار مهر خواهرانه به برادرانشان ورزیدند تا سایه سار عقیله بنی هاشم و سپر بلای خون خدا باشند.
زنانی که در کلاس درس کربلا، شوهرانشان را به قله های رفیع امامت سپردند تا تیز پروازان وادی معرفت و راهیان صراط هدایت شوند.
بانوی انقلاب اسلامی، در اوج صفا و صداقت و با گنجینه ای از ایمان و عشق و شهامت، علمدار وفاداری به عاشوراییان شد.