مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی(ره)، یکی از چهره‌های تأثیرگذار در روند انقلاب اسلامی مردم ایران و همچنین دوران پس از آن بود.آشنایی و دوستی او با حضرت امام خمینی(ره) از اواخر دهه سی شمسی آغاز شد؛ ولی فعالیت سیاسی خود را از سال ۱۳۴۰ آغاز کرد. او در دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بسیار به حضرت امام(ره) نزدیک بود و پس از پیروزی انقلاب هم به حکم ایشان یکی از اعضای شورای انقلاب اسلامی شد و از بدو تشکیل این شورا، یکی از قدرتمندترین چهره‌های آن بود. توجه خوانندگان محترم را به خاطره ای از آن مرحوم جلب می نماییم:
از لحظه ای که امام وارد کشور می شوند و هسته اولّیه شورای انقلاب شکل می گیرد، همه کارها در این مرکز، متمرکز می شود. آنموقع اینطور نبود که ارتباطات امام فقط از طریق ما برقرار شود؛ بالاخره شخصیتهای کشور، علما، وابستگان و دوستان امام دائماً در رفت و آمد بودند و حتماً با امام حرفهایی می زدند ولی امام معمولاً برای تصمیماتشان، با شورای انقلاب، هماهنگ عمل میکردند. تقریباً شورای انقلاب در این مدت در اختیار امام بود. هر وقت با ما کاری داشتند و یا هر وقت ما با امام کاری داشتیم، امکان دسترسی وجود داشت، چون بین محل ما و ایشان فاصله ای نبود.
یکی از همان روزها، من در مدرسه علوی بودم که خبر رسید، بختیار را گرفته اند. مردم خوشحال شدند و شادی کردند. ما هم خیلی خوشحال شدیم. کارهایم را تمام کردم و به مدرسه رفاه رفتم تا ببینم او را آورده اند یا نه. هر چه پرسیدم، همه اظهار بی اطلاعی می کردند. دو ـ سه روز گذشت و اصلاً خبری نشد. یک روز امام مرا خواستند و گفتند: «اطلاع داده اند که بختیار دستگیر شده است. تحقیق کنید، ببینید جریان چیست؟ نگذارید یک وقت فرار کند و از دست برود.»
هر چه تحقیق کردیم و از هر کسی پرسیدیم تا سر نخی پیدا کنیم، چیزی دستگیرمان نشد. بعدها هم، در یک گزارش خارجی ویژه خبرگزاری پارس، خواندم که بختیار گفته بود:« من مدتها در ایران بودم و بعدها با کمک کسانی که در فرودگاه بودند و به صورت مخفی امکاناتی را فراهم کرده بودند، فرار کردم».
منبع: کتاب امام خمینی (س) به روایت آیتالله هاشمی رفسنجانی، صص:80-79