پیام امام به مناسبت حمله به هواپیمای مسافربری و شهادت گروهی از هموطنان

روز ۱ اسفند ۶۴، هواپیمای شرکت هواپیمایی آسمان هنگامی که از تهران به مقصد اهواز در حرکت بود، هدف دو موشک عراقی قرار گرفت.

کد : 42585 | تاریخ : 01/12/1398

روز ۱ اسفند ۱۳۶۴، ساعت ۳۰: ۱۲ دقیقه ظهر هواپیمای «فرندشیب» متعلق به شرکت هواپیمایی آسمان هنگامی که از تهران به مقصد اهواز در حرکت بود، در آسمان اهواز هدف دو موشک هوا به هوای جنگنده ‏های عراقی قرار گرفت و در منطقه «وین» در ۲۵ کیلومتری شمال اهواز سرنگون شد. در این واقعه دلخراش بیش از چهل نفر از مسافران غیر نظامی از روحانیون و نمایندگان مجلس و مسئولان فرهنگی کشور به همراه نماینده امام خمینی به شهادت رسیدند. در روز سوم اسفندماه حضرت امام در پیامی به ملت ایران و رزمندگان این حادثه را تسلیت گفتند. متن پیام حضرت امام بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم‏

انا لله و انا الیه راجعون‏

جنایتکاران عفلقی که در جنگ جبهه ‏ها و بویژه جبهه «فاو» خود را عاجز می‏ بینند و سراسیمه به هر دری می ‏زنند و برای نجات خود به هر حشیشی متوسل می ‏شوند، به جنایت مفتضحانه دیگری دست زدند که آبروی نداشته آنان را در مجامع جهان آزاد بر باد داد و آن فاجعه هوایی اخیر بود که جمع کثیری از هموطنان عزیز ما را به شهادت رساندند.

اسلام عزیز و بویژه جهان تشیع در طول تاریخ، از صدر اسلام تا کنون، سوابق درخشانی در میدان های خون و شمشیر داشته و به حکم قرآن کریم و سنت رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - و سیره ائمه معصومین - علیهم صلوات الله - برای اهداف مقدسه اسلامی و قطع فساد با شمشیر و خون دست به گریبان بوده و فداکاری های عظیم در این راه مقدس نموده است. و ملت بزرگ ایران به پیروی از اولیای عظیم الشأن اسلام، این دفاع مقدس را آغاز نموده و در انجام آن و رسیدن به هدف های‏ اعلای قرآنی جان و مال را داوطلبانه فدا کرده و آنچه وظیفه الهی بوده به طور شایسته انجام داده است و بحمد الله تعالی قدم های بزرگی در راه شناساندن اسلام الهی و محمدی - صلی الله علیه و آله و سلم - برداشته است. گرچه وجودهای عزیز و ارزشمندی را از دست داده است، لکن ارزش های بالاتر و والاتری به دست آورده و آن رضای خداوند متعال است و چه چیز می تواند از آن بالاتر باشد.

ملتی که برای رضای حق تعالی انقلاب کرد و برای ارزش های معنوی و انسانی بپاخاسته است، چه باک دارد از شهادت عزیزان و آسیب دیدن نور چشمانش و تحمل سختی ها و مَکارِه، که جنت لقاء الله که فوق تصور عارفان است، مَحفُوف به مکاره است. چه می‏ گویم! این جنت اولیا، مکاره را در کام ملت ما شیرین تر از عسل کرده. مگر ما و شما هر روز شاهد این کاروان های کربلا نیستیم که با شور و شوق و عشق و عطش به پیشباز شهادت می‏ روند. مگر شما هر روز شاهد میدان های با عظمت قتال با متجاوزین نیستید که به مرگ لبخند می‏ زنند و معجزه می‏ آفرینند. راستی این چه تحولی است که بر سراسر این کشور صاحب الزمان- روحی فداه- نور افشانی می‏ کند و چه آتشفشانی است که منحرفان و کج‏اندیشان و بدخواهان را در خود فرو برده و ذوب می‏کند؟ این، جز اراده خدا و جلوه اوست که خفاشان از آن می‏گریزند و اولیای خدا و عارفان به آن دل بسته‏اند؟ من با این قلم شکسته و این چشم بسته در حق این ملت و این عزمش و این سلحشوران و این رزمش چه می‏ توانم بگویم؟! پس بهتر آن است که قلم بشکنم و دم فرو بندم و اجر و مزد رزمندگان و وابستگان به آنان و آسیب دیدگان و دلبستگان آنان را از خدای بزرگ بخواهم. امید آن است که وَلیّ نِعَم، این میهمانان را که به سوی او می‏ روند از محضر خود کامیاب فرماید و به این رزمندگان غرورآفرین قدرت بیشتر و قوّت والاتر عنایت نماید و به همه ملت عزیز به ویژه آنان که در این جهاد فی سبیل الله فعالیت و دخالت داشته ‏اند، عزت و عظمت مرحمت کند و این عزیزانی [را] که در این جنایت هوایی به‏ سوی او پرواز کرده‏ اند، اجازه ورود به محفل خاص خود دهد.

و حجت الاسلام حاج شیخ فضل الله محلاتی شهید عزیز را که من و شما او را می‏ شناسیم که عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکی از چهره ‏های درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است تحمل سختیها نمود و رنجها کشید و با قامت استوار ایستادگی کرد، اجازه ورود در محضر شهدای صدر اسلام مرحمت نماید. و به بازماندگان محترم تمامی شهدا صبر و اجر مرحمت فرماید و به روحانیون عزیز و قضات محترم و وکلای ارجمند و محافظین عزیز و خدمه محترم هواپیما و سایرین که در این جنایت عظیم عفلقیان و با جاسوسی منافقین ملحد به شهادت رسیده ‏اند، جزا و اجر فوق تصور ما عنایت فرماید. و به رزمندگان در جبهه‏ ها و بسیجیان، این راهیان کربلا پیروزی نهایی عنایت فرماید و قلب حضرت - بقیة الله ارواحنا فداه - را از همه ما راضی فرماید و به دعای آن بزرگوار، به همه ما استقامت مرحمت کند.

و السلام علیکم و رحمة الله.

روح الله الموسوی الخمینی‏

(صحیفه امام؛ ج ‏۱۹، ص: ۴۹۶ - ۴۹۸)

انتهای پیام /*