نجف اشرف؛ ۱۳۵۱_ صدور پیام خطاب به علماء، وعاظ و امت مسلمان ایران؛
اهم پیام:
- قضیه فلسطین و مسجد اقصی و آوارگی مردم بی گناه آن سرزمین و پشتیبانی دوَل بزرگ استعماری از یهود اشغالگر با دوام این جرثومه فساد خطر بزرگی خدای نخواسته برای عموم کشورهای اسلامی و خصوص دوَل عربی در پیش قرار داده است.
- مصونیت بخشیدن به نظامیان آمریکایی و بستگان آنها، خرد کردن حیثیت کشور و بر باد دادن استقلال قضایی و مسلط ساختن غارتگران آمریکا و صهیونیسم بر کلیه شئون نظامی، سیاسی، تجاری، صنعتی، زراعی و بازارها از دیگر نتایج شوم این انقلاب پر افتخار دستگار جبار (انقلاب سفید) می باشد که آنهمه جشنها، پایکوبیها و تبلیغات پر سر و صدا به راه انداخته و مبالغ هنگفتی از دسترنج مردم محروم و گرسنه را صرف این جشنهای ننگین کرده است.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۴۸۱ - ۴۸۵
***
نجف اشرف؛ ۱۳۵۶_صدور نامه خطاب به حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی طباطبایی مبنی بر اعلام وصول نامه و عذرخواهی از مفقود شدن آن؛
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۳، ص ۳۵۷
***
قم؛ ۱۳۵۷_ صدور حکم خطاب به آیت الله ابراهیم امینی مبنی بر تعیین ایشان به منظور سرکشی به استان ساحلی و بنادر جنوب هرمزگان؛
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۶، ص ۳۷۳
***
قم؛ ۱۳۵۷_ صدور حکم انتصاب آیت الله محی الدین انواری به سمت امام جماعت مسجد جامع نارمک؛
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۶، ص ۳۷۴
***
جماران؛ ۱۳۶۰_ صدور نامه تشکر در پاسخ به تلگراف تسلیت آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی به مناسبت درگذشت آیت الله عبدالرحیم ربانی شیرازی؛
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۱۰۲
***
جماران؛ ۱۳۶۳_ صدور حکم عفو 619 نفر از محکومان جرایم عمومی (غیر گروهکها) دادگاههای انقلاب اسلامی در پاسخ به پیشنهاد آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (رئیس دیوان عالی کشور)؛
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۱۸۶
***
جماران؛ ۱۳۶۵_ سخنرانی در جمع مسئولان نظام و اقشار مختلف مردم؛
اهم بیانات:
- چون ابعاد مختلف در حضرت امیر (ع) بوده است، هر کسی یک بعدی از او گرفته است و خیال کرده است که بعد واقعی این است، لکن بعد معنوی ای که ایشان دارند برای کسی کشف نشده است، مگر برای اشخاصی که همطراز او هستند.
- آیا تکلیف ما این نیست که جلوی اختلافات را بگیریم؟ تکلیف شرعی ما، تکلیف عقلی ما، تکلیف وجدانی ما این نیست که نگذاریم یک وقت _ خدای نخواسته _ بین اقشار اختلاف پیدا بشود؟ او به این است که هواهای نفسانی کم بشود، غیر از این راهی ندارد.
- ما باید فکر این معنا باشیم که در این کشور یک وقت _ خدای نخواسته _ بتدریج اختلاف واقع نشود. همه پشتیبان هم باشیم. بنابراین، دندان روی جگر بگذاریم و هواهای نفسانی را زیر پا بگذاریم و با هم خوب بشویم.
- عقل ما و دیانت ما و اسلام و همه چیز اقتضا می کند که حالا وقتی بنا شد که همه [خارجیها] با ما بدند؛ با هم خوب باشیم، طرفدار هم باشیم.
- حضرت امیر (سلام الله علیه) در بسیاری از اموری که برایش خیلی سخت بود، دندان روی جگر می گذاشت و موافقت می کرد برای مصالح کلی، برای مصالح اسلام. ما اگر تبعیت از او داریم، باید این طور باشیم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲۰، ص ۲۲۲ - ۲۳۱
***