با گذشت چند ماه از آغاز جنگ تحمیلی و مبهم بودن شرایط به وجود آمده در جبهه های جنگ و تحمل خسارتهای فراوان و در کنار آن بروز اختلافات در مسائل سیاسی در داخل کشور، مشکلات و بحران هایی در جامعه شده و به تبع آن، این اختلافات و بحران ها در سطح جامعه نیز رسوخ کرده و مشکلاتی در سطح کشور به وجود آمده بود. بیشتر شدن اختلافات و دیدگاه‌ها، اثرات خود را در سرنوشت جبهه ها نیز نمایان می‌کرد. با توجه به شرایط پیش آمده و ضرورت اتخاذ راه حلی مناسب، امام خمینی (س) با صدور بیانیه ای در ده ماده برخی نکات را متذکر گشته و توصیه هایی برای سیاست مردان و مردم داشته اند.
در این بیاینه که در ده ماده تنظیم شده و در 25 اسفند ماه 1359 ابلاغ گردید، امام خمینی(س) با توجه به شرایط روز جامعه و با جامعیت بی مثال خود، توصیه ها و معیارهایی مطرح می‌کنند که پرداختن به آن بسیار آموزنده و مفید خواهد بود. شرایط به وجود آمده در کشور در تنظیم قسمت های مختلف این بیانیه قابل ردیابی و مشاهده می باشد که امام خمینی (س) با ژرفنگری و احاطه بر مسائل کشور توصیه هایی را با مخاطب قرار دادن تمامی ملت ایران بازگو می‌کنند.
در بند اول، امام خمینی(س) با معیار و محوریت قرار دادن قانون اساسی به عنوان فصل الخطاب هر اقدامی، هرگونه تخطی از آن را در تمامی سطوح مردود شمرده اند و دخالت در امور یکدیگر بدون داشتن اجازه قانونی را از مصداق های عدم رعایت موازین قانونی می دانند. ایشان در بند دوم با رعایت و احترام به منتخبین ملت و شناسایی نقش اصلی مردم در قانونی بودن جایگاه مسئولان، هرگونه امری که باعث تضعیف آنها شود را قابل مواخذه شدن می‌دانند.
بند سوم تا ششم این بیانیه با محوریت قرار گرفتن مسئله جنگ به انتصابات و تصمیماتی اشاره می‌کند که امام خمینی (س) با این اقدام، سعی در به وجود آوردن یک نظم و ساز وکار روشن در امور مربوط به مسائل جنگ می دارند تا با تسریع اتخاذ تصمیمات در شرایط جنگی امور مربوط به جنگ را سامانی دوباره دهند. در این بندها نیز با توجه به حضور نماینده ای از سوی خودشان جایگاه مشورت و شورا در تصمیم گیری ها را بسیار مورد احترام بر می شمرند و هر کدام از اعضای تصمیم گیر را از تخلف و سرپیچی از تصمیمات اتخاذ شده جمعی بر حذر می دارند.
امام، در بند هفتم، با گوشزد نمودن اهداف سوء مغرضان و گروه های مخالف جمهوری اسلامی در ضربه زدن به جامعه اسلامی، با مخاطب قراردادن مسئولان ارشد کشوری، پیشنهاد می‌کنند که مسئولان تا حد امکان سخنرانی نکنند ولی سخنرانی و مصاحبه های "سالم و سازنده و ارشادی" را مانعی نمی بینند و لزوم هوشیاری و ندادن بهانه به دست مغرضان را یادآوری می نمایند.
در بند هشتم امام با متذکر شدن جنبه ها و کارکرد دو سویه رسانه ها و امکان استفاده صحیح و سوء از قابلیت های این بخش و همچنین یادآوری اهمیت و ضرورت وجود نظارت بر فعالیت های رسانه ها را خاطر نشان می سازند و هیئتی سه نفره را برای برای نظارت دقیق به محتواهای تولید شده انتخاب می کنند.
در بند نهم امام خمینی (س) با دعوت از تمامی مسئولان برای کمک به همدیگر برای حل مشکلات کشور در وهله اول عامل وحدت را زمینه ساز انجام بسیاری از امور محوله بر عهده مسئولان می دانند و در وهله دوم نیاز به حل مشکلات کشور را سوای اختلاف دیدگاه ها و رویکردها گوشزد و این امر را لازم و ضروری می دانند.
در بند دهم با توجه به نیاز کشور به آرامش در شرایط جنگی و لزوم همدلی و همکاری بین مردم و دولت و دوری از هرگونه اقدامی که موجب نگرانی مردم می شوند، مردم را نیز دعوت به پشتیبانی از تمامی ارگان های جمهوری اسلامی و نهادهای انقلابی و قوای مسلح و مردمی دعوت می کنند.
امام خمینی(س) با این بیانیه ضمن شناسایی و اشراف کامل بر تحولات داخلی، زمینه های به وجود آمدن اختلافات را با روشنگری عمیق خود نشان داده و راه رسیدن به موفقیت ملت و دولت را در کنار هم ماندن و پشتیبانی از یکدیگر و در یک کلام وحدت و رعایت قانون می‌دانند.
منبع: رک: صحیفه امام؛ ج 14، ص 201