پاسخ این سوال یک کلمه بیشتر نیست؛ بله. یعنی به نظرمی رسد پرسشگر محترم نوعی استفهمام تقریری دارند، یعنی نمی خواهند سوالی را بپرسند، بلکه می خواهند با سوال مطلبی را تأیید کنند، و پرسش نهفته ای در آن است، که چرا چنین نیست؟ چرا به وصیت نامه عمل نمی شود، و چرا به آن که برای زندگی است تنها برای سودجویی یا توجیه برخی کارها در نهایت در برخی زمانها از آن استفاده می شود. و چرا از برخی قسمت های آن به سود و نفع خود بهره وری می شود و تفسیر می گردد و برخی بخشهای دیگر نادیده گرفته می شود. شاید هم می خواهد بگوید این وصیت برای زندگی است، و اگر برخی قسمت های آن به زیان زندگی است، آیا می توان به آن پایبند بود، البته چون تفسیرها، آن را به این صورت درآورده است، و یا اینکه شرایط آن را تفسیر کرده است.
و شاید هم می خواهد بگوید این وصیت نامه یک نسخه است، آیا شما دیده اید نسخه های پزشکی را تدریس کنند و امتحان بگیرند و نمره بدهند، یا می روند داروهای آن را از داروخانه می گیرند و مصرف می کنند، ولی شما الآن در کشور و دانشگاه به تدریس آن و حفظ عبارت ها و مفاهیم آن می پردازید، و آن را شرح و تفسیر می کنید، ولی در مرحله عمل به آن کاری ندارید.
و یا شاید هم می خواهد بپرسد، شما هم در فضای مجازی و حقیقی تنها به تدریس آن پرداخته اید و کلاس درس گذاشته اید، شما که عهده دار مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی هستید، باید به راه های تحقق آن می اندیشیدید، و در این زمینه پیش قدم می شدید، تا اینکه تنها در تدریس آن برنامه ریزی کنید.
البته ممکن است ما هم بگوییم گام نخست برای عمل به یک چیز، شناخت، درک و فهم دقیق آن است، و اگر نسخه پیچ، نتواند به درستی نسخ را بخواند و نادرست بخواند و دستورالعمل دارو را درست ننویسد، و بیمار آن را درک نکند آیا می شود درمان شود؟ لذا ما نیز باید خوب ان را دریابیم و خوب بشناسیم و بفهمیم تا عمل کنیم.
البته پرسشگر می تواند بگوید تا کی باید در کار نسخه خوانی و نسخه پیچی باشیم، چه زمانی باید به مرحله عمل به آن برسیم، الآن بیش از سی سال از رحلت امام خمینی می گذرد، آیا ما از مرحله فهم و ... خارج نشده و به مرحله عمل نرسیده ایم، خوب بگویید برای عمل به این وصیت نامه چه کرده اید، به کدام سفارش های آن عمل کرده اید، و جامعه ما، پیروان انقلاب اسلامی امام، مردم و مسئولین، آن ها چه کرده اند، به کدام یک از آن فرازهای وصیت نامه عمل شده است؛ سفارش به روحانیت، دانشگاهیان، نظامیان، کارگزاران، حکومت داران، نماینده ها، شورای نگهبان، رهبری و ....، کدام یک به آن و چه اندازه عمل شده است، ما به هدف وصیت نامه که سعادت دنیا و آخرت است، تا چه اندزاه دست پیدا کرده ایم؟