با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (س) و پیروی و همراهی بسیارگسترده مردم از ایشان در تحولات بعد از انقلاب همچون برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی ایران، تشکیل مجلس خبرگان و تدوین قانون اساسی، بسیاری از گروه های معاند و مخالف وقتی که که با اقبال مردم به این تحولات روبرو شدند، به فکر ضربه زدن به نهادهای انقلابی برآمدند و برای گسترش فعالیت های سوء خود برخی از توطئه ها را به وجود آوردند. این گروه ها و افراد برای فعالیت و انجام برخی اقدامات خود در جامعه، بسیاری از نهادها و افراد که مخالف تفکراتشان می دانستند را مورد اتهام زنی قرار داده، همچنین سعی در از بین بردن برخی نهاد ها با قلب و تغییر مفاهیم انقلابی داشتند. از این رو، گروه های مخالف و معاند جمهوری اسلامی بسیاری از نهادها همچون ارتش و نیروهای مردمی را مانعی برای فعالیت های سوء خود می دانستند و در این راه توطئه گرانه، از روش های برچسب زنی و متهم کردن نیز استفاده می کردند و موجبات سردرگرمی و نارضایتی را در سطح جامعه به وجود می آوردند. همچنین این شبه گروه ها با درک این موضوع که با اقبال مردم به امام خمینی (س) دچار انفعالی بیش از پیش شده اند و مردم مقبولیتی به آنها نشان نمی دهند به بهانه جویی و کج سلیقگی روی آورده، سعی در القای این مطلب داشتند که باید این نهادها از بین بروند. این گروه ها همچنین با مرتجع خواندن برخی نیروها و توطئه چینی علیه آنها و تخظئه گروه های هدف، سعی می کردند که در جامعه اسلامی برای خود مقبولیتی پیدا کنند. نقشه "تضعیف روحانیت و تضعیف قوای انتظامی" از جمله اهدافی بود که گروه های مخالف با انجام آن سعی داشتند، انقلاب اسلامی را از مسیر اصلی خود دور نمایند. و کام مردم ایران را که از ایجاد نهادها و تشکیلات انقلابی شیرین شده بود، تلخ کنند.
امام خمینی (س) در آستانه آغاز سال نو در 28 اسفند ماه 1358در پیامی با مخاطب قرار دادن رئیس جمهور منتخب مردم و همچنین دادستان کل انقلاب اسلامی ضمن یادآوری مصداق هایی از توطئه های دشمنان در ادوار مختلف گذشته که به دست نیروهای وابسته انجام می شده است آن را خطر عظیمی تلقی می کنند که بی توجهی به این خطر باعث از بین رفتن اسلام و کشور خواهد شد. ایشان با جدا کردن کلیه افرادی که دستشان به خون کسی آلوده نشده و امر به قتل نفوس نکرده و برخی موارد دیگر، این قشر از متهمین را جدا کرده، در آستانه سال نو فرمان عفو عمومی برای همه، چه نظامی و چه سایر قوای انتظامی و چه ساواکی و چه روحانی نمای وابسته و پیوسته به رژیم سابق را صادر نمودند.
ایشان در فراز هایی از این پیام به رئیس جمهور وقت (بنی صدر) دستور دادند که مانع برخی بی نظمی ها شده و همچنین بعد از رسیدگی به جرایم مجرمین به افرادی که لایق تخفیف در مجازات هستند تخفیف قائل شده و آنانی که امکان آزادی وجود دارد را آزاد نمایند.
ایشان همچنین آقای قدوسی را موظف نمودند تا برای محاکمه افراد در نظام قضایی جمهوری اسلامی سیر منظمی را به وجود آورده و افراد گناهکار که مجرم شناخته شده اند را فقط در محاکم صالح محاکمه کنند و حتی قبل از اجرای حکم برای رسیدگی نهایی، هیئت یا هیئت هایی را برای بررسی دقیق پرونده ها تعیین کنند و رونوشتی از پرونده را برای آقای قدوسی ارسال نمایند تا عدل اسلامی به صورت صحیح در مورد افراد اعمال شود.
ایشان در فراز پایانی پیام از عموم برادران ایمانی و جوانان می خواهند که برای رضای خداوند تعالی از انتقام جویی و بهانه گیری اجتناب کنند و به پیروی از پیامبر اکرم (ص) روش عفو و اغماض را سرلوحه رفتار خود قرار دهند.
منبع: رک: صحیفه امام؛ ج 12، ص 193 - 196