جوانی، هنگامه شور و نشاط و بهار پر طراوت عمر آدمی است. روزهای جوانی دورانی است که سلامت و توانایی جسمی انسان در اوج خود است و این خود فرصتی است بی بدیل برای اندوختن و انباشت علم و تجربه که نیاز هر روزه زندگی انسان است. این فرصت طلایی که فقط یکبار در اختیار انسان قرار می گیرد همانند ابر بهاری در گذر است و اگر از آن بهره نیک گرفته نشود، جز خسران و حسرت، ره آوردی باقی نخواهد گذاشت.
اما پس از گذر از جنبه شخصی نعمت جوانی، جوان در جامعه نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در هر جامعه موفقی، کارهای بزرگ وقتی محقق می شود که از نیروی جوانان در کنار اندوخته پیران مجرب بهره برداری شود. هر کجا که به جوانان اعتماد شد و فضا برای تلاش آنان باز شد، رشد و ترقی و توسعه نیز شتاب بیشتری گرفته است. در صدر اسلام و در زمان حضور پیامبر اکرم(ص)، نیز رشد و ترویج اسلام با همراهی و پذیرش جوانان محقق شد تا آنجا که پیامبر بزرگوار اسلام(ص) فرمودند: «شما را به نیکی با جوانان سفارش می کنم چرا که آنان دل های رقیق تری دارند، به راستی که خداوند، مرا بشارت دهنده و هشدار دهنده برانگیخت، جوانان با من هم پیمان شدند و پیران با من به مخالفت پرداختند.»(سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۶۲)
در دوران نهضت اسلامی و پس از پیروزی انقلاب در دوران جنگ تحمیلی و سازندگی کشور و تا به حال نیز همه جا جوانان پر نشاط و با اخلاص در میانه میدان و عرصه اقدام و عمل بوده و خوش درخشیده اند.
پیر و مراد فرزانه امت، حضرت امام خمینی(س) نیز با درایت و بصیرت مثال زدنی خود در ابتدای نهضت و آغاز مبارزه ملت علیه رژیم طاغوت، در کنار دعوت از صاحبان تجربه و خرد، چشم امیدشان بعد از لطف پروردگار به حضور جوانان بود، چنانچه فرمودند اکنون سربازان من در گهواره ها هستند و یا در طلیعه پیروزی انقلاب فرمودند: «شما جوانها... امید من هستید، نوید من هستید. امید من به شما توده جوان است، به شما توده محصل است. من امید این را دارم که مقدرات مملکت ما بعد از این به دست شما عزیزان بیفتد و مملکت ما را شما عزیزان حفظ کنید» (صحیفه امام، جلد ۶، ص ۳۵۰)
آن رهبر فرزانه تنها به آرزو و تئوری بسنده نکردند و با شجاعت و در صحنه عمل به جوانان میدان دادند تا خود را در عرصه مدیریت کشور و اداره جنگ اثبات کنند. انتصاب جوانان پر شور و بی باک به فرماندهی جنگ، اعتماد به اقدام آنها در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران، انتصاب جوانان به نمایندگی خود و سمت های مهم حکومتی دیگر و موافقت با برگزیده شدن جوانان به عنوان دولت مردان نظام جمهوری اسلامی ایران، از جمله اقدامات معظم له بود که ضمن تربیت نسل اول و تاریخ ساز انقلاب، برای همیشه می تواند درسی برای مدیران تمام سطوح کشور باشد.
اما این نیروی با نشاط و پرطراوت که می تواند با توان خود معضلات و مشکلات یک کشور را با کمک پیران خردمند از سر راه بردارد نیازمند توجه و مراقبت نیز هست. اگر در مراقبت و رسیدگی به نیازهای جوانان کوتاهی شود شوق جوانی در معرض طوفان افسردگی قرار می گیرد و خسارت آن نیز سنگین تر از هر سیل و جنگی خواهد بود.
امید که با همت مسئولان و همدلی همه اقشار، توجه به نیازها و مشکلات جوانان اعم از اشتغال و ازدواج و... از شعار فراتر رفته و جامه عمل به خود بپوشد و جامعه روند رو به رشد و تعالی خود را با سرعت بیشتری طی نماید.