جماران، ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع نمایندگان کشورهای اسلامی (ترسیمی از چهره نظام اسلامی ایران)
اهم بیانات:
در کجای ممالک اسلامی و غیر اسلامی، اینطور است که رئیس جمهور از همین مردم و در دامن همین مردم باشد و هر روز و در ماه مبارک، هر شب برود توی جمعیتهای متفرق و مردم را ارشاد کند، بدون اینکه خوفی در دلش باشد. ما می دیدیم که در زمان حکومت غاصب شاه مخلوع، اگر این آدم می خواست در یکی از خیابانهای تهران ظاهر بشود، قبل از اینکه او بخواهد بیرون برود، مأمورهای ساواک تمام خیابانها را و تمام خانه های اطراف خیابانها را خالی می کردند و مأمور می گذاشتند و محافظت می کردند؛ برای اینکه او از ملت نبود، او در مقابل ملت بود و الآن رئیس جمهور که در رأس واقع شده است، در هر مجلسی که او را دعوت کنند می رود و در هر شهری که از او تقاضا کنند، می رود و مردم را ارشاد می کند، بدون اینکه یک ذره خوف در دل او باشد؛ برای اینکه، ملت را از خودش می داند و ملت هم او را از خودش می داند. برادر هستند.
ما می خواهیم بین ملتها و دولتها آشتی بدهیم. دولتها اگر توجه بکنند و یا مطالعه کنند وضع ایران را و ببینند ملت ایران با دولت چه وضعی دارد، گمان ندارم که آنها تحت تأثیر واقع نشوند. البته قلمهای مسموم خارج، قلمها و نوشته هاو مطبوعات خارجی، رسانه های گروه خارجی، همه بر ضد ایران و بر ضد دولت و ملت ایران تبلیغات می کنند، لکن شما که داخل این کشور هستید، می دانید که تبلیغات آنها برای چه هست. برای این است که این ملت و دولت با هم شده اند. وقتی ملت و دولت با هم شد، قشرهای روحانی و قشرهای دانشگاهها و سایر قشرها، ارتشی و اشخاصی دیگر همه با هم هستند و همه یک فکر می کنند، البته منافع ابرقدرتها دیگر نمی شود تأمین بشود.
ما که از امام مهدی که قوّۀ اجرایی اسلام است صحبت می کنیم و می گوییم که عدل در زمان او فراگیر خواهد شد و از طرق خود آنها هم همین معنا هست که یَمْلَأُ الأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً، ما که راجع به آن می گوییم و می گوییم که انبیا موفق نشده اند اجرا کنند مقاصد خودشان را و خداوند در آخر زمان کسی را می آورد که اجرا کند مسائل انبیا را، این بیچاره ها برای خدمت به اجانب یا نفهمیده، تأویل می کنند که فلان گفته است که حضرت مهدی تتمیم می کند شریعت را.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۹۳ - ۹۸
***
جماران، ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی (حل مشکلات با تفاهم)
اهم بیانات:
آن برادری و محبت که بین اهل بهشت است، یکی از نعمتهای بزرگ خداست و آن خصامی که در جهنم است، یکی از عذابهایی است که بر اهل جهنم است که دائم توی سر هم می زنند.
دو تا رفیق، دو تا دوست هستند سر یک مسئلۀ علمی کار به آنجایی می رسد که این فریاد سر او می زند، او فریاد سر این می زند، لکن به مجرّد اینکه مباحثه تمام شد، همان دو تا برادرند که بودند؛ همان دو تا دوستند که بودند. هیچ ابداً دیگر دنباله ندارد که آن مطالب را او گفته، این مطلب را ما. با هم برادریم، مطالب با هم دعوا دارند. مسائل که طرح می شوند، آن مسائل با هم اختلاف دارند. آنهایی که مسائل را طرح می کنند، مسائلشان باید با هم اختلاف داشته باشد، نه خودشان. خودشان دوست، رفیق و برادر، ولی مسائل را باید طرح بکنند و اشکال دارند، بکنند و طرح بکنند مسائلی که روی مصالح اسلام است، روی مصالح کشور است و آن مقداری که می توانند بررسی بکنند و آن مقداری که قدرت دارند نظر بدهند، لکن بعد از اینکه مجلس تمام شد، همان طوری که بعد [از] اینکه مباحثۀ طلبه ها تمام شد، می نشینند با هم چای می خورند و رفیق و دوست هستند، آنها هم همین طور باشند.
همه می خواهید که به این مملکت خدمت بکنید. خودتان هم از سنخ همان جمعیت هستید، نه از آن طبقه های بالایی که هیچ خبر از پایین ندارند و هیچ اطلاعی ندارند که به این پایین دست ها چه می گذرد. شما خودتان از بین همین جمعیتها آمده اید و می دانید که چه می گذرد به این مردمی که در این کشور هستند، به این زاغه نشینان چه می گذرد. خودتان هم زندگیهایتان همین طورهاست، با یک قدر اختلاف مختصر
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۹۹ - ۱۰۷
***
جماران، ۱۳۶۰_ سخنرانی در جمع فرماندهان جدید پایگاه های هوایی (قدردانی ملت از قوای مسلح)
بسم الله الرحمن الرحیم
من امیدوارم حالا که امور به دست افراد متدین و متعهد افتاده است، در سایر جاها هم همین طور بشود. و این طور نیست که شما کار کنید و دیگران استفاده کنند. پیروزی شما، پیروزی همۀ ملت است و ملت از شما قدردانی می کند. امروز به دنبال شما دعا زیاد است و بعد از خدا، امید است شما مملکتتان را حفظ کنید.
[رهبر مستضعفان جهان در بخش دیگری از سخنانشان فرمودند:] قضایایی که اتفاق می افتد، قابل اجتناب نیست. بمب اندازی و آتش سوزی و غیره، مسئلۀ زیاد مهمی نیست. بحمدالله ارتش و مردم و پاسداران همه باهم هستند. از خداوند پیروزی همۀ شما را خواهانم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۵، ص ۱۰۴
***