نجف اشرف، ۱۳۵۷_ نامه به آقای سید مهدی طباطبایی درباره مصرف وجوهات
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۳، ص ۴۵۲
***
قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع اهالی عجب شیر و جوانرود (برادری مذاهب اسلامی)
اهم پیام:
در اسلام نژاد، گروه، دستجات، زبان، این طور چیزها مطرح نیست. اسلام برای همه است و به نفع همه. و ما با شما برادر هستیم به حکم قرآن، به حکم اسلام؛ و از هم جدا نیستیم. با کردها، با ترک ها، با بلوچ ها، همه برادر و باید با هم زندگی کنیم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۳۵۹ - ۳۶۲
***
جماران، ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع کارکنان سازمان مرکزی تعاون روستایی (احیای کشاورزی)
اهم بیانات:
اگر ما بخواهیم هی بنشینیم بگوییم ما چه کار می کنیم، چه کار می کنیم، چه کار کردیم، و واقع مطلب این باشد که کاری انجام ندهیم، این همان دستگاه سابق است؛
همان گول زدن مردم و همان آشفتگیها. امروز احتیاج به عمل است؛ نه به قول. ما باید همه عمل بکنیم. و مهمترین عملی که باید در ایران انجام بگیرد قضیۀ احیای کشاورزی است؛ بعد از اِماته و مُردنش.
می توانیم خودمان سرپای خودمان بایستیم و مملکتمان را اصلاح بکنیم؛ لکن باید آن کم کاری های سابق و آن بی کاری های سابق، آن اداره نشستن سابق و هیچ کار نکردن ها، این حال از بین برود. یک ادارۀ عریض و طویلی برای یک امری که هیچ احتیاجی به آن نیست؛ یا برای امری که با ده نفر می شود اداره کرد، پانصد نفر می نشانند آنجا حقوق می دهند! بیخودی! شکست مملکت ما از این امور است. افراد را هم تنبل بار آوردند که دیگر کار کردن برایشان مشکل است. همان بنشینند توی ادارات و سیگار بکشند! دیگران هم این طور بار آمده اند. کشاورزیمان هم به هم خورده است. همه چیزمان الآن به هم خورده است. باید با همّت، دست به هم بدهیم تا اینکه این امور را اصلاحش بکنیم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۳۶۳ - ۳۶۶
***
جماران، ۱۳۶۰_ حکم نمایندگی آقای سید هاشم رسولی محلاتی در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۵، ص ۱۳۳
***
جماران، ۱۳۶۱_ سخنرانی در جمع اعضای هیأت دولت (مردمی بودن مسئولان در نظام اسلامی)
اهم بیانات:
یکی از عنایات بزرگی که خدای تبارک و تعالی به جمهوری اسلامی و این نهضت اسلامی عنایت فرموده این است که متصدیان امور، چه آنهایی که در مجلس خدمت می کنند و چه آنهایی که در دولت خدمت می کنند، چه آنهایی که در ارتش هستند، همۀ اینها از آن قشر مرفه نیستند؛ از آن قشری که همه توجهشان به این است که برای خودشان مقام درست کنند و برای خودشان کارهایی انجام بدهند، ولو بر ضد خلق باشد.
سر چشمۀ همۀ مصیبتهایی که ملتها می کشند این است که متصدیان امورشان از قشر مرفه و از اشراف و اعیان ـ به اصطلاح خودشان ـ از آنها باشد. و آنها این طور هستند، اشراف و اعیان این طور هستند که تمام ارزشها را به این می دانند که آنجایی که زندگی می کنند بهتر از دیگران باشد،
یکی از الطاف بزرگ خدا بود که حکومت جمهوری اسلامی را و متصدیان امور اسلامی را از قشر مرفه و از آن اشراف و اعیان و «سلطنه»ها و «ملک»ها و اینها قرار نداد. و این اسباب این شد و می شود که وقتی که بناشد که یک اشخاصی زندگیشان یک زندگی عادی باشد و ارزش را در این زندگی هم ندانند، ارزش را به ارزش انسانی، ارزش اسلامی بدانند، ارزش اخلاقی بدانند، اگر یک حکومتی ارزشهایش این طور ارزش باشد که ارزش اسلامی باشد، بخواهد خدمت به نوع خودش بکند، خودش را خدمتگزار بداند، اگر دیدش این باشد، قهراً ملت با اوست و قهراً نمی تواند یک قدرت خارجی او را تحت تأثیر قرار بدهد.
شما هر چه خوف دارید، از خودتان بترسید. از اینکه مبادا ـ خدای نخواسته ـ مسیر، یک مسیر دیگر بشود و راه، یک راه دیگری باشد و توجه به این چیزی که الآن هست، از دست برود و مردمی بودن از دستتان برود. از این بترسید که اگر ـ خدای نخواسته ـ یک وقت این قضیه پیش آمد و شما از آن مردمی بودن بیرون رفتید و یک وضع دیگری پیدا کردید و خیال کردید حالایی که من نخست وزیرم، حالایی که من رئیس جمهورم، حالایی که من وزیر کذا هستم، باید چه و چه و چه باشم، آن وقت بدانید که آسیب می بینید؛ یعنی، آن وقت است که خارجیها به شما طمع می کنند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۴۴۲ - ۴۵۴
***
جماران، ۱۳۶۱_ حکم عفو جمعی از زندانیان به رئیس دیوان عالی کشور
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۴۵۵
***
جماران، ۱۳۶۲_ سخنرانی در جمع اعضای هیأت دولت (لزوم خدمت مسئولان به مردم)
اهم بیانات:
جمهوری چون اسلامی است و ملت اسلامی هستند، مسلم هستند، مادامی که دولت و رئیس جمهور و رئیس مجلس و مجلس و قوای قضائیه و ارتش و پاسدار و همه، رو به اسلام باشند این کشور اسلامی رو به آنهاست، و اساس همین است که برای خاطر اسلامی بودن از اول پیروزی حاصل شد.
شما امانت بزرگی از دست این ملت تحویل گرفتید و مقتضای امانتداری این است که آن را به طور شایسته حفظ کنید و به طور شایسته به نسل آینده و دولت های آینده تحویل بدهید، و مادامی که اینطور باشید ملت پشت شماست، و مادامی که ملت همراه شما باشد هیچ آسیبی به شما و به کشور نمی رسد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص ۷۷ - ۸۲
***