نجف اشرف، ۱۳۴۵_ نامه به آقای صادق خلخالی (اهمیت تهذیب نفس)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۹۵
***
نجف اشرف ، ۱۳۵۷_ نامه تشکر به یاسر عرفات و پشتیبانی از فلسطین
اهم بیانات:
ما در قضیۀ فلسطین همیشه مخالف با شاه و اسرائیل و پشتیبانان آنان بوده و با شما هم صدا بودیم و مظالم اسرائیل را به ملتها رساندیم؛ و حال که ملت ایران در زیر چکمۀ دژخیمان شاه و در حصار تانکها و توپها و مسلسلهایی است که از سربازان اسرائیلی در خیابانهای تهران برای کشتار ملت بی دفاع ایران از آنها کمک گرفته، با ملت مظلوم ما هم صدا شوید و با وسایل تبلیغاتی خود صدای ما را به عالم برسانید.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۳، ص ۴۷۶ - ۴۷۷
***
قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع روحانیون و نمایندگان تبریز (سهم آذربایجان در نهضت ها)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۳۱ - ۳۳
***
قم، ۱۳۵۸_سخنرانی در جمع کارکنان آموزش و پرورش (گرفتاری های مردم در رژیم پهلوی)
اهم بیانات:
در این پیروزی که نصیب ملت شد دو چیز مؤثر بود؛ کی، که از همه چیز بالاتر است، اینکه مقصد همه مقصد الهی بود. انگیزه اسلام بود. می دیدیم که در شعارهایشان، در فریادهایشان، شعارهای اسلامی بود؛ فریادهای «الله اکبر». مقصد این بود که آنها را مخالف اسلام می دانستند بروند کنار. و بعد از آن ان شاءالله آن مقصد حقیقی، که آن مقدمه این است، تحقق پیدا بکند. پس یک جهت، جهت این بود که همه تان فریادتان این بود که ما اسلام را می خواهیم، و شاهنشاهی و اینها را نمی خواهیم. جهت دیگرش هم، که به تَبَع آن آمده بود؛ وحدت همۀ قشرها بود؛ یعنی ملت سرتاسر این کشور بپا خاستند و با هم، مقاصد خودشان را کنار گذاشتند، مطالبی که مال شخص بود کنار گذاشتند، و همه به یک مقصد متوجه شدند. پس رمز پیروزی ما وحدت کلمۀ قشرهای مختلف، و ایمان بود.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۳۴ - ۴۶
***
قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع عشایر آذربایجان شرقی (عوامل پیروزی ـ حاکمیت اسلام)
اهم بیانات:
نگذارید این انقلابی که حاصل شده و این نهضتی که حاصل شده و این چیزی که ما را پیروز کرده، نگذاریم سست بشود.
آنها می خواستند نگذارند که شما استفادۀ فرهنگی خودتان را بکنید؛ استفادۀ اقتصادی خودتان را بکنید. همه چیزمان را به هم زدند تا اینکه دست ما همیشه دراز باشد، یک دستمان طرف امریکا دراز باشد؛ یک دستمان طرف شوروی دراز باشد،از این بخواهیم و از آن بخواهیم. همۀ هستی ما را آنها ببرند و ما نفهمیم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۴۷ - ۵۷
***
قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع پرسنل نیروی هوایی (ولایت فقیه ـ مسیر حرکت جناح ها)
اهم بیانات:
من به همۀ ملت، به همۀ قوای انتظامی،اطمینان می دهم که امر دولت اسلامی، اگر با نظارت فقیه و ولایت فقیه باشد، آسیبی بر این مملکت نخواهد وارد شد. گویندگان و نویسندگان نترسند از حکومت اسلامی، و نترسند از ولایت فقیه. ولایت فقیه آنطور که اسلام مقرر فرموده است و ائمۀ ما نصب فرموده اند به کسی صدمه وارد نمی کند؛ دیکتاتوری به وجود نمی آورد، کاری که برخلاف مصالح مملکت است انجام نمی دهد، کارهایی که بخواهد دولت یا رئیس جمهور یا کس دیگری برخلاف مسیر ملت و برخلاف مصالح کشور انجام دهد، فقیه کنترل می کند، جلوگیری می کند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۵۸ - ۶۰
***
جماران، ۱۳۶۱_ سخنرانی در جمع مسئولان وزارت آموزش وپرورش و آموزش عالی (تعلیم وتهذیب)
اهم بیانات:
خداوندا، ما با این ملتهای مظلوم که در تحت فشار این دولتها هستند چه بکنیم؟ چه جواب بدهیم به این ملتها؟ خداوندا، ما با این دولتهایی که به اسم اسلام این قدر تحقیر می شوند و نفس در نمی آورند، ما چه بکنیم با اینها؟ اینها را باید چه کرد با آنها؟ باید ملتها خودشان، خودشان بیدار بشوند. خودشان بیدار بشوند دفاع کنند از خودشان.
در همۀ گوشه های دنیا، دولتهای دنیا از شما یک نحو هراسی دارند که مبادا یک وقت ملتهایشان مثل شما بشود. شما تا حالا پیروزید. استقامت کنید تا پیروزی نهایی به دستتان بیاید. خودتان را بسازید و جوانهای خودتان را بسازید و کودکان خودتان را بسازید.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۴۹۵ - ۵۰۹
***
جماران، ۱۳۶۲_ سخنرانی در جمع اعضای کمیته برگزاری مراسم سالگرد جنگ (جنایات صدام)
اهم بیانات:
امروز امریکا و شوروی و فرانسه و سایر قدرت ها از اسلام احساس خطر کردند و به همین جهت به سود صدام تبلیغاتی را راه انداخته اند. آنها اینطور در ذهنشان آمده است ـ که درست هم هست ـ که اگر جمهوری اسلامی پا بگیرد و باقی بماند، جای پایی از آنها باقی نخواهد ماند، و می ترسند که از همۀ منطقه دستشان کوتاه شود. جنگ در عین حال که ناگوار بود و شهرهای ما را خراب کرد، ولی برکاتی داشت که اسلام به دنیا معرفی شد، و اینکه چه اشخاصی و قدرت هایی در مقابل اسلام ایستادند، و چه کسانی از اسلام می ترسند، و چه قدرت هایی علیه اسلام قیام کردند،
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص ۱۳۰ - ۱۳۲
***
جماران، ۱۳۶۳_ پیام به آقای عباس واعظ طبسی (تعمیر و بازسازی آرامگاه شهید مدرس)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۷۳ - ۷۴
***