یکی از ویژگی های امام تأکید بر این بود که مطلبی را نگویند که خدای ناکرده، فاقد اعتبار و صحت باشد. یکی از مهم‌ترین این موارد، انتساب فوت مرحوم حاج آقا مصطفی به ساواک بود. اگرچه در آن شرایط خاص مبارزه که در حال اوج‌گیری بود، و جایگاه برجسته‌ای که مرحوم حاج‌آقا مصطفی در امر مبارزه داشت و می‌توانست در آینده نیز این نقش را ایفا کند؛ افزون بر این رژیم شاه در کشتار انقلابیون کوتاهی نمی کرد و در همان سال ها تعدادی از آنان را از دم تیغ گذرانده بود و پیش از آن نیز مخالفان خود را در عراق ترور کرده بود.
از سوی دیگر فوت حاج آقا مصطفی بسیار غیر منتظره و بدون پیش زمینه بود، در نهایت و به طور طبیعی این ذهنیت پیش می آمد که رژیم و ساواک در این فاجعه دست دارند و به همین دلیل ایشان به سرعت، شیهد لقب داده شدند، ولی امام خمینی(س) هیچگاه چنین ذهنیتی را منعکس نکرد. زیرا دلیلی شرعی بر انتساب این اتهام نداشت و با تحلیل و ظن و گمان نیز نمی توان دیگران را متهم کرد، حتی اگر این دیگری شاه یا ساواک باشد. چنین برخوردی به اعتبار و استحکام ادعاهای دیگر امام خمینی(س) می افزود و این درسی آموزنده برای همه ماست که پیش از علم و یقین به امری، نه تنها آن را بیان نکنیم بلکه به قضاوت آن ننشینیم.
انتهای پیام /*