زمان: 1 فروردین 1362/ 6 جمادى الثانى 1403
مکان: تهران، جماران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
از خداوند تعالى مسألت مى کنم که این سال جدید را به همه مسلمین جهان و مسلمانهاى ایران و خصوصاً قشرهاى مجاهد، بازماندگان شهدا، بازماندگان خود معلولین و متعلقین آنها و بسیجیها و همه قواى مسلح ارتش و غیر ارتشى، سپاه پاسداران و همه اینها مبارک کند. و بر ملت ایران ان شاء اللَّه این سال مبارک باشد و سالى باشد که پیروزى دنبالش باشد. ان شاء اللَّه در این سال پیروزى براى ملتهاى مظلوم جهان و مسلمانان جهان مقدر شود، و براى ما و براى ملت عزیز ایران این نعمتهایى که خداى تبارک و تعالى به آنها عنایت فرموده است قدردانى کنیم و قدردانى کنند. خداوند به همه عالَم نعمت فراوان داده است و قابل احصا نیست. و ما هم قدرت بر اینکه احصا کنیم نعمتهاى خداى تبارک و تعالى را نداریم، لکن وَ امَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث تا آن اندازه اى که مى توانیم. آن چیزى که به ملت ما خداى تبارک و تعالى عنایت فرموده است بسیار است.
از آن جمله نجات از آن انحطاط فرهنگى و اخلاقى و وصول به مراتبى از مراتب اخلاق و فرهنگ، و پیروزى در جبهه ها، و بالاتر از آن پیروزى بر نفس که براى جوانهاى ما در قشر وسیعى حاصل شده است. و من امیدوارم که براى همه ما این پیروزى معنوى و این تسلط بر نفس و این تسلط بر شیطان نفس حاصل بشود. و ما امروز غرق به نعمتهایى هستیم که نمى توانیم آن نعمتها را شکرگزارى کنیم الّا به طور اجمال که از خداى تبارک و تعالى تشکر مى کنیم که به ما یک همچو ملتى عنایت فرموده است که در همه جبهه ها، در همه صحنه ها حاضرند. و ما را و جوانهاى ما را و بانوان ما را از آن منجلابى که براى آنها درست کرده بودند، خداوند نجات مرحمت فرمود. و جوانهایى که مى رفت بکلى از دست اسلام و از دست مسلمین بروند خداوند به ما برگرداند، و آنها را همچو متعهد کرد که الآن براى شهادت داوطلب مى روند، و در جبهه ها در حالى که جنگ مى کنند تکبیر مى گویند، نماز مى خوانند و در شبها مناجات با خدا مى کنند. و اینها از نعمتهایى است که ما باید تشکر کنیم. بانوان ما را که البته یک حدودى شان را به راه غیر صحیح هدایت کرده بودند و مى رفت که باز بیشتر بشود، خداوند به ما عنایت فرمود و نجات داد از آن چیزهایى که به دست استکبار و به دست اشخاصى که نوکر استکبار بودند. خداى تبارک و تعالى ما را از آنها نجات داد، بانوان ما را نجات داد که امروز بانوان ما به طورى غرق در نعمت خدا هستند و خودشان هم شاید از آن نعمتهاى بزرگ الهى غافل باشند که حدى ندارد. و من امیدوارم خداوند تبارک و تعالى به این ملت که در حال مظلومیت است- و همه کشورهاى دنیا الّا معدودى که با ما دشمن هستند. با این ملت براى خاطر اسلام- خداوند این ملت را تقویت کند و دشمنان اینها را از بین ببرد، و این روز سعید را بر همه سعادتمند کند.
نکته اى که مى خواستم عرض کنم این است که در اعیادى که اسلام به ما عنایت فرموده است، در همه آن اعیاد آنچه که انسان ملاحظه مى کند همه اش مسئله ذکر و دعاست، نماز است، روزه است، ذکر است، دعاست. و در این عید هم که عید ملى است و اسلامى نیست لکن اسلام هم مخالفتى با آن ندارد باز مى بینیم که در روایتى که وارد شده، از آداب امروز روزه گرفتن است؛ از آداب امروز دعا کردن است؛ نماز خواندن است؛ و این به ما مى فهماند اگر ملتى بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادى خودش را بخواهد حفظ کند باید در عیدش و غیر عیدش تذکر داشته باشد؛ ذکر خدا بکند، یاد خدا باشد، براى خدا باشد. حتى در عیدش دستور روزه است، دستور استحبابى، روزه اى که باید انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه به خداى تبارک و تعالى شود. و این دلیل بر این است که ما باید هر قدمى که براى پیروزى پیش مى رویم، هر قدمى که براى ساختن کشورمان پیش مى رویم، چند قدمى براى ساختن خودمان، براى پیروزى بر نفس خودمان، براى پیروزى بر شیطان باطنى خودمان قدم برداریم.
من از خداى تبارک و تعالى خواستارم که خداوند این ملت را و این جوانهاى عزیز ما را و این شهداى ما را و تمام معلولین ما را، همه را غرق رحمت خودش کند، و ما را به هدایت خودش به راه راست هدایت بفرماید.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه
(صحیفه امام، ج 17، ص: 368-370)