قم، ۱۳۵۸_ پیام به ملت ایران به مناسبت شهادت آقای مفتح (محکومیت ترور)
بسم الله الرحمن الرحیم
انالله و اناالیه راجعون
آنگاه که منطق قرآن، آن است که ما از خداییم و به سوی او می رویم و مسیر اسلام، بر شهادت در راه هدف است، و اولیای خدا ـ علیهم السلام ـ شهادت را یکی از دیگری به ارث می بردند، و جوانان متعهد ما برای نیل شهادت در راه خدا درخواست دعا می کرده و می کنند، بدخواهان ما که از همه جا وامانده دست به ترور وحشیانه می زنند، ما را از چه می ترسانند؟ امریکا خود را دلخوش می کند که با ایجاد رعب در دل ملت ـ که سربازان قرآنند ـ می تواند وقفه ای در مسیر حق و عقبگردی از جهاد مقدس در راه خدا ایجاد کند؛ غافل از اینکه ترس از مرگ برای کسانی است که دنیا را مقرّ خود قرار داده و از قرارگاه ابدی و جوار رحمت ایزدی بی خبرند. اینان از کوردلی، صحنه های شورانگیز ملت عزیز و شجاع ما را در هر شهادتی، پس از شهادتی که در پیش چشمان خیرۀ آنان منعکس است نمی بینند. صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقِلُونَ اینان می بینند که هزار و سیصد سال بیشتر از صحنۀ حماسه آفرین کربلا می گذرد و هنوز خون شهیدان ما در جوش و ملت عزیز ما در حماسه و خروش است. جناب حجت الاسلام دانشمند محترم آقای مفتح و دو نفر پاسداران عزیز اسلام ـ رحمة الله علیهم ـ به فیض شهادت رسیدند و به بارگاه ابدیت بار یافتند، و در دل ملت و جوانان آگاه ما حماسه آفریدند و آتش نهضت اسلامی را افروخته تر و جنبش قیام ملت را متحرکتر کردند. خدایشان در جوار رحمت واسعۀ خود بپذیرد و از نور عظمت خود بهره دهد. امید بود از دانش استاد محترم و از زبان و علم او بهره ها برای اسلام و پیشرفت نهضت برداشته شود؛ و امید است از شهادت امثال ایشان بهره ها برداریم. من شهادت را بر این مردان برومند اسلام، تبریک و به بازماندگان آنان و ملت اسلام تسلیت می دهم. سلام بر شهیدان راه حق.
۲۷ / ۹ / ۵۸ / ۲۸ محرّم الحرام ۱۴۰۰
روح الله الموسوی الخمینی
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۱، ص ۳۲۰ - ۳۲۱
***
جماران، ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع خانواده شهدای اصفهان (تبریک جهت تربیت جوانان فداکار)
اهم بیانات:
هر روز مواجهیم با صحنه هایی که در عین حال که دلخراش است، غرور آفرین است. دیروز جمع کثیری از معلولین آمدند، و امروز هم معلولین از اصفهان آمده اند با عکسهای زیادی که از شهدا آورده اند. من این تحول عظیمی که در ایران پیدا شده است که در عین حالی که پدرها با عکس جوان خودشان آمده اند، و مادرها چند نفر از فرزندانشان را از دست داده اند، لکن روحیۀ آنها روحیۀ بسیار بلندی است، و این تحول مبارک است بر ملت ایران. من در این مجمعی که این جوانان را و این عکس جوانان را می بینم باید تأثرات خودم را به بازماندگان اینها، و تسلیت خودم را به پدرها و مادرهای اینها تقدیم کنم و برای آنها هم طلب مغفرت. خداوند به شماها اجر عنایت کند و صبر عنایت کند، و آن جوانهای غرور آفرین ما را به رحمت واسعۀ خود غریق کند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۴۱۰ - ۴۱۱
***
جماران، ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع طلاب و دانشجویان (روز وحدت حوزه و دانشگاه)
اهم بیانات:
یک روز بود که دانشگاه و حوزه های علمیه نه آنکه از هم جدا بودند، جَوّی به وجود آورده بودند که با هم شاید دشمن بودند. نه دانشگاهی تحمل روحانی را داشت و نه روحانی تحمل دانشگاهی. اساس هم این بود که دو قشری را که با اتحادشان تمام ملت متحد می شوند از هم جدا نگه دارند، و با هم مخالفشان کنند تا ملت اتحاد پیدا نکند. بحمدالله در این نهضت اسلامی، این انقلاب اسلامی، این تحول بزرگ حاصل شد که هیچ یک از این دو طایفه خودشان را از دیگری ان شاءالله جدا نمی دانند. آن وحشتی که دانشگاهیها از معمَّم داشتند و آن وحشتی که معمَّمین از دانشگاهیها داشته اند، به اذن خدای تبارک و تعالی مرتفع شد. و حالا شما برادران دانشگاهی و برادران روحانی در کنار هم برای رفع مشکلات و برای به پیروزی رساندن انقلاب مجتمع هستید.
باید از حوزه های علمیه یک عالِمی به تمام معنا متعهد بیرون بیاید، و مرکز ساخت انسان باشد؛ و دانشگاه هم مرکز ساخت انسان. ما انسان دانشگاهی می خواهیم، نه معلم و دانشجو. دانشگاه باید انسان ایجاد کند و انسان بیرون بدهد از خودش. اگر انسان بیرون داد از خودش، انسان حاضر نمی شود که کشور خودش را تسلیم کند به غیر. انسان حاضر نمی شود که تحت ذلّت برود و اسارت. آنها هم از انسان می ترسند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۴۱۲ - ۴۲۲
***