پرتال امام خمینی(س): پس از اوج گیری قیام مردمی علیه طاغوت در روزهای منتهی به بهمن ۱۳۵۷، شاپور بختیار در گفتگویی، با فرستاده رادیو ملی فرانسه به سوالی مربوط به احتمال تشکیل یک دولت وحدت ملی پاسخ مثبت می دهد و ادعا می کند به ایرانی ها آزادی های کامل داده خواهد شد و با برگزاری انتخابات سراسری مشکلات قضایی، مسکن، اقتصاد، و کشاورزی حل خواهد شد. حضرت امام(س) دریک سخنرانی در باره ترفند ملی گرایی از سوی عوامل رژیم شاه و تلاش شاه برای مبرا کردن خود از ستیز با دین می فرماید:
... الآن هم بعضی از کسانی که با او ارتباط دارند و با صورتهای خیلی ظاهر الصلاح پیش آمدند، به اصطلاح «ملی» پیش آمده اند، اینها هم میخواهند همان منافع اجانب را با این صورت حفظ کنند. خود محمد رضا هم این ادعاها را میکرد: به قرآن کریم تمسک میکرد؛ به آزادی زن و مرد تمسک [میکرد]؛ «آزاد زنان و آزادمردان» میگفت؛ لکن همه حیله بود. حالا هم که «ملیت» گفته میشود و «ملت» گفته میشود، و اینکه آزادی میدهیم و فلان [برنامه] را حذف میکنیم، فلان [برنامه] را زیاد میکنیم- تمام اینها حیله است و ملت باید بیدار باشد و بداند و این حیله ها را خنثی کند. من از خدای تبارک و تعالی سلامت همه شما و وحدت کلمه تان را میخواهم؛ و امیدوارم که دست اجانب و کسانی که مربوط به اجانب است از مملکت شما قطع شود صحیفه امام، ج۶، ص: ۲۲.
آنچه مسلم است این است که ایران از آغاز فتح آن به دست مسلمانان مجاهد و رهاییش از یوغ ستم پادشاهان تا کنون کشوری همواره مذهبی و پایبند به مظاهر و شعائر اسلامی بوده است. از این رو پیوسته دراین کشور سلاطین جور جانب دین و مذهب را ولو به ظاهر رعایت می کرده و از مخالفت آشکار با آن پرهیز می نمودند. شاه نیز تجربه شکست رضاخان را در اسلام ستیزی آشکار و خشن در خاطر داشت. از این رو تظاهر به اسلام و مذهب به عنوان یک مشی فریب کارانه همواره در دوران سلطنت محمد رضا تعقیب می شد. هر چند تضاد میان ادعای اسلام پناهی و سیاست های سرکوبگرانه عناصر مذهبی و موج تبلیغات برنامه های ضد اسلامی رژیم شاه برای نیرو های آگاه جامعه امری روشن بود اما تراکم جمعیت در مناطق روستایی و درصد بالای میزان بی سوادی و فقر فرهنگی در زمان حاکمیت وی زمینه ای مناسبی بودند که فرصت استفاده از این سیاست دوگانه را برای رژیم- پیش از خیزش عمومی ملت در سال های ۵۶ و ۵۷ فراهم می ساخت. شاه نه تنها در دوران سلطنت بلکه پس از سرنگونی نیز در مصاحبه ها و نوشته های خود کوشیده است تا چهره ضد دینی رژیم پهلوی را با ادعاهای واهی بپوشاند. شاه در مصاحبه با روزنامه فیگاروچاپ پاریس می گوید: « من عمیقا پایبند مذهب هستم و از جوانی یک فرد مذهبی بوده ام» و جالب تر آنکه وی در کتاب پاسخ به تاریخ (که کوششی است در تحریف تاریخ و مبرا جلوه دادن شاه و نسبت دادن خیانت ها و جنایت های پنجاه ساله به دیگران)،ص۸۳، پس از تکرار ادعای کشف و کرامت های دوران کودکی می نویسد: «مشاهده آن رویا و این منظره را بعد ها مواجه با صحنه دیگری تکمیل کرد و آن برخورد با امام غایب در نزدیکی کاخ تابستانی بود»! (منبع: کوثر، ج۳، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۸۵، صص۵۳-۵۴)