عنایت به دعا

این دعاهایی که در ماهها هست، در روزها هست، خصوصاً، در‏‎ ‎‏ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، اینها انسان را همچو تقویت روحی می کند ـ اگر‏ کسی اهلش باشد، ماها که نیستیم ـ همچو تقویت روحی می کند و همچو راه را برای‏‎ ‎‏انسان باز می کند و نور افکن است برای اینکه، این بشر را از این ظلمتها بیرون بیاورد و‏‎ ‎‏وارد نور بکند که معجزه آساست. به این دعاها عنایت بکنید. گول بعض از نویسنده ها و‏‎ ‎‏امثال کسروی را نخورید که ادعیه را تضعیف می کردند؛ این تضعیف، تضعیف اسلام‏‎ ‎‏است، نمی فهمند اینها، بیچاره اند. نمی دانند در این کتاب چه چیزها هست، همان مسائل‏‎ ‎‏قرآن است با لسان دیگری که لسان ائمه باشد. لسان قرآن یکجور زبان است، زبان دعا‏‎ ‎‏یکجور زبان است، زبان علما و عرفا و اینها هم یک زبان دیگر است. آنکه سبکبار‏‎ ‎‏می کند انسان را و از این ظلمتکده می کِشد او را بیرون و نفْس را از آن گرفتاریها و‏‎ ‎‏سرگشتگیهایی که دارد خارج می کند این ادعیه ای است که از ائمۀ ما وارد شده اند. ائمۀ ما‏‎ ‎‏ـ علیهم صلوات الله ـ که تقریباً همه شان گرفتار به یک ابرقدرتهایی بودند که نمی توانستند‏‎ ‎‏یک کاری را انجام بدهند شاخص، علاوه بر آن هدایتهای زیرزمینی که می کردند این‏‎ ‎‏ادعیه شان برای تجهیز مردم بود، برخلاف آن دولتهای قاهری که بودند. همین ادعیه‏‎ ‎‏بودند که اشخاص وقتی که ادعیه را می خواندند قوّت روحی پیدا می کردند و سبکبار‏‎ ‎‏می شدند و شهادت برای آنها هَیِّن و آسان می شد.

صحیفه امام - جلد سیزدهم - سخنرانی در جمع بانوان شمیران