با عرض سلام و تبریک پیشاپیش حلول ماه پربرکت رمضان. از آنجا که یک انسان مسلمان و باورمند به مبانی عقیدتی باید قبل از ورود به ضیافت الهی در خود آمادگی های جسمانی و روحانی را بوجود آورد، غنیمت شمردن روزها و ساعات آخر ماه شعبان المعظم برای خودشناسی و خودسازی و تقویت بنیه ایمان و مهار نفس سرکش باید در دستور کار زندگی چنین شخصی قرار گیرد. حضرت امام خمینی (س) این عارف بالله و این انسان پارسا و مسلح به سلاح تقوا، در هر فرصتی زبان و قلم به اندرز و نصیحت همه انسان های مشتاق به معارف الهی گشوده و رانده اند. به عنوان نمونه توجه شما پرسشگر محترم را به فرازی از سخنان اموزنده و پند و اندرزی از گنجینه ارزشمند نصایح و پندهای آن حضرت (ره) در واپسین روزهای ماه شعبان المعظم جلب می نماییم:
سخنرانی در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی، صبح ۹ خرداد ۱۳۶۳ / ۲۸ شعبان ۱۴۰۴
«ماه مبارک رمضان پیش است. ماه رمضان شما را دعوت کرده خدای تبارک و تعالی به مهمانی خودش. همان طور که می بینید مهمانی خدا صوم است، مثل میهمانی ماها نیست که آنجور تشریفات را داشته باشد، پرهیزدادن است از آن چیزهایی که مربوط به شهوات انسان است. توجه بکنید که ماه مبارک را به آدابش عمل بکنید یعنی آداب روحی اش. فقط دعا نباشد، دعا به معنای واقعی اش باشد. خواندن خدا و تذکر خدا به معنای واقعی، آن تذکری که نفوس را مطمئن می کند، آن ذکری که بِذِکْرالله ِ تَطْمَئِنَّ القُلُوبْ. یاد خدا واقعاً و حاضر دیدن خدا را در همه جا. ماه مبارک را به تذکر خدا، به ذکر خدا و به رحمتهای خدا که به شما عنایت کرده است شکرگزاری کنید و ذکر خدا را بگویید، یاد خدا را بکنید که خدا شما را موفق کند به اینکه دستهایی که می خواهند تشتت در این ملت ایجاد کنند، خدا آن دستها را موفق نکند و از همه بالاتر این است که انسان خودش را اصلاح کند در ماه رمضان، ما محتاج به اصلاح هستیم، محتاج به تهذیب نفس هستیم، تا آن دم آخر ما محتاجیم. پیغمبرها هم محتاجند. انبیای بزرگ هم محتاجند، منتها آنها احتیاج خودشان را فهمیده اند و دنبالش عمل کرده اند، و ما از باب اینکه حجاب داریم نتوانستیم بفهمیم و به تکالیف خودمان عمل نکردیم. امیدوارم که ان شاءالله این ماه مبارک رمضان به همۀ شما مبارک باشد. و مبارک بودن به این است که بنابراین بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید. در این ماه مبارک دعا کنید که خدای تبارک و تعالی شما را موفق کند به اینکه در این خدمتی که متکفل او هستید، مطابق رضای او عمل کنید. از خدا بخواهید که ما را از عنایت خودش محروم نفرماید. و این ضیافت خدا را قدر بدانید. این ضیافت خیلی لطافت و ظرافت دارد، این را باید قدر بدانیم ما. این ادعیه ای که وارد شده است درماه مبارک رمضان و در ماه شعبان اینها راهبر ماست به مقصد، به تعبیر شیخ ما[۱] ـ رحمه الله ـ قرآن صاعد است. ادعیه را ایشان تعبیر می کرد به اینکه، قرآن نازل است و این، قرآن صاعد. درهر صورت ظرایفی در این ادعیه مبارکه هست که سابقه ندارد. اینها را توجه به آن بکنید، انسان را این ادعیه می تواند حرکت بدهد. ماه مبارک می تواند که انسان را موفق به بسیاری از امور بکند. ماه مبارک می تواند انسان را طوری بکند که تا ماه مبارک دیگر یا تا آخر دیگر کنترل بشود و تخطی از آنچه رضای خداست نکند. من امیدوارم که همۀ ما موفق بشویم به اینکه این ماه مبارک را با ذکر خدا و توجه به خدای تبارک و تعالی به پایان برسانیم، که خدای تبارک و تعالی در عید رمضان به ما عیدی عنایت کند و آن استقلال تام ما، آزادی تام ما بیمه شده و جمهوری اسلامی بیمه شده.
خدایا! ما بندگان ضعیف هستیم، ما بندگانی هستیم که هیچ نداریم، ما هیچیم و هر چه هست تویی. ما اگر چنانچه خلاف می کنیم نادانیم، تو بر ما ببخش. تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن به طوری که با رضای تو وارد بشویم در او. خدایا! تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما کردی به طور شایسته وارد بشویم. خدایا! این ایران که از همۀ اطراف به او هجوم شده است، برای اسلام، این ایران را تو تقویت کن.» (صحیفه امام، ج۱۸، صص: ۴۸۱-۴۸۰)
یاد نامه اخلاقی خطاب به خانم فاطمه طباطبایی (اندرزهای عرفانی و اخلاقی)، اردیبهشت ۱۳۶۶ / شعبان ۱۴۰۷
فاطی دختر عزیزم، [۲] از من می خواهی برای تو چیزی بنویسم؛ چه بنویسد کسی که خود مبتلای به نفس اماره بالسوء است و هرگز نتوانسته بلکه نخواسته این بت بزرگ را بشکند. اکنون در آستانۀ شهرالله و مقام ضیافت الله هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبان المعظم که شهر امامان است در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم برای شهرالله . دعاها را گاهی با لقلقۀ لسان خواندم و از آنها چیزی حاصل نشد در این آخر شهر عرض می کنم، اَللهمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْلَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ [[۳ از رحمت حق تعالی مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزی که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم. دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند ـ جل وعلا ـ نور هدایت را در همۀ مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است. فطرت الله ، ما را خواهی نخواهی به او متوجه کرده و همۀ مخلوقات در هر حدی که هستند و به هر مذهبی که گراییده اند جز به حق تعالی و کمال مطلق به هیچ چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند انسان کمال مطلق را می جوید و می خواهد چه آنان که به توهّم بت را می پرستند و چه آنهایی که حق ـ جل وعلا ـ را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان می کنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جستجوی کمال مطلق و خود گمان خلاف می کنند و شاید عذاب و عقاب برای همین جهل و توهّمات باشد. تو که مثلاً دنبال لباس خوب هستی و زینت بهتر، دنبال حق می گردی و کاخ نشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند وَ اِنْ مِنْ شَی ءٍ إلاّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ[[۴ وَقَضی رَبُّکَ اَ لاّ تَعْبُدوا اِ لاّ اِیّاهُ [۵] بنابر وجهی این کلام دامنه دارد. بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خدای تعالی بسپارم. (صحیفه امام، ج۲۰ صص: ۲۵۴-۲۵۳)
[۱]: عارف بزرگ، میرزا محمدعلی شاه آبادی، استاد امام خمینی در عرفان.
[۲]: خانم فاطمه طباطبایی، همسر مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی.
[۳]: «پروردگارا اگر ما را در ایامی که از «شعبان» گـذشته است نیامرزیده ای پس ببخشای ما را در باقیماندۀ آن». دعای آخر ماه شعبان.
[۴]: بخشی از آیۀ ۴۴ سورۀ اسراء: «و هیچ موجودی نیست جز آنکه او را تسبیح می کند ولی شما تسبیحشان را نمی فهمید».
[۵]: بخشی از آیۀ ۲۳ سورۀ اسراء: «پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید».