قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع علما و روحانیون مشهد (عنایت الهی در انقلاب ایران)
اهم بیانات:
شعاع افعال انسان، هر انسانی باشد، یک حدودی دارد. یک نفر ممکن است یک خانه را بتواند متبدل کند به یک وضعی؛ یک محله را، یک شهر را، یک استان را، یک قشر را؛ اما انسان نمی تواند تمام سی و چند میلیون جمعیت، با افکار مختلفه و شغلهای مختلفه ای که دارند و امکنۀ مختلفه و از هم دور، همه یک شعار بدهند؛ از بچه دبستانی تا بیمارستانی و پیرمردهای بیمارستانی، همه دنبال یک مطلب باشند. این نمی شود، الاّ اینکه یک عنایت غیبی در کار باشد. آنکه بود این دست غیبی بود و این عنایت الهی بود که یک ملتی که هیچ نداشت، بر یک قدرتهایی که همه چیز داشتند غلبه کند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۲۴۲ – ۲۴۶
***
قم، ۱۳۵۸_ بیانات در جمع هیأت نیوزیلندی (میزان در روابط سیاسی)
اهم بیانات:
میزان در روابط سیاسی مکان نیست، که مکان دور باشد یا نزدیک. میزان جهات معنویت است.
دو ملت اگر در معنویات نزدیک به هم باشند و در عدالت اجتماعی هر دو برابر باشند، اینها نزدیکند به هم، هرچند که در مکان دور باشند. و اگر در معنویات از هم دور باشند، ولو اینکه همسایه باشند، اینها دورند از هم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۲۴۷
***
جماران، ۱۳۶۱_ پیام تشکر به رئیس دولت امارات متحده عربی (تبریک حلول ماه رمضان)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۳۴۲
***
جماران، ۱۳۶۱_ سخنرانی در جمع ائمه جماعات و وعاظ تهران و قم (وظیفه روحانیون)
اهم بیانات:
اینکه برای عزاداری، برای مجالس عزا، برای نوحه خوانی، برای اینها، اینهمه ثواب داده شده است، علاوه بر آن امور عبادیش و روحانیش، یک مسئله مهم سیاسی در کار بوده است. آن روزی که این روایات صادر شده است، روزی بوده است که این فرقۀ ناجیه مبتلا بودند به حکومت اموی و بیشتر عباسی و یک جمعیت بسیار کمی، یک اقلیت کمی در مقابل قدرتهای بزرگ در آن وقت، برای سازمان دادن به فعالیت سیاسی این اقلیت، یک راهی درست کردند که این راه، خودش سازمانده است و آن، نقل از منابع وحی [است] به اینکه برای این مجالس اینقدر عظمت است و برای این اشکها آنقدر در دور و برِ این اشکها و عزاداریها، شیعیان با اقلیت آنوقت اجتماع می کردند و شاید بسیاری از آنها هم نمی دانستند مطلب چه هست، ولی مطلب، سازماندهی به یک گروه اقلیت در مقابل آن اکثریتها [بود]. و در طول تاریخ، این مجالس عزا که یک سازماندهی سرتاسری [در] کشورها است، کشورهای اسلامی است و در ایران که مهد تشیع و اسلام و شیعه است، در مقابل حکومتهایی که پیش می آمدند و بنای بر این داشتند که اساس اسلام را از بین ببرند، اساس روحانیت را از بین ببرند، آن چیزی که در مقابل آنها، آنها را می ترساند، این مجالس عزا و این دستجات بود.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۳۴۳ - ۳۵۷
***
جماران، ۱۳۶۲_ حکم به اعضای دفتر امام (عدم پاسخ به سؤالات شرعیه توسط افراد غیرمسئول)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۵۰۴
***
جماران، ۱۳۶۴_ پیام تشکر به رئیس جمهور مالدیو (تبریک عید سعید فطر)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۲۹۱
***
جماران، ۱۳۶۶_ نامه به دبیرخانه مرکزی ائمه جمعه (عدم دخالت ائمه جمعه در انتخابات)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲۰، ص ۲۸۷ - ۲۸۸
***