تابشی از عرش‏

‏بدان، ای مسکین، گاه برای کسی که در راه خدا به قدم معرفت گام بر می‌دارد، در بعضی ‏حالات، روشن می‌شود که سلسله وجود و منازل و مراحل شهود از تجلیات قدرت حق ‏‎ ‎‏تعالی و از درجات گسترش سلطنت و مالکیّت او هستند و نیرویی جز نیروی او ظهور ‏‎ ‎‏ندارد و اراده ‌ای جز اراده او به ظهور نمی ‌رسد، بلکه اساساً وجودی جز وجود او نیست. ‏‎ ‎‏پس، عالم همان گونه که سایه وجود و نسیم جود اوست، سایه کمال وجود او نیز هست. به ‏‎ ‎‏همین سبب است که قدرتش همه چیز را در برگرفته و بر همه موجودات غلبه دارد و ‏‎ ‎‏موجودات از حیث ذات خود شیئیت و وجودی ندارند، چه رسد به این که کمالات وجود ‏(نظیر علم و قدرت) را دارا باشند، ولی از جهت انتساب به خالق قیوّمشان، همگی درجاتِ ‏‎ ‎‏قدرت و حیثیت‌ های کمال ذات او و ظهور اسماء و صفاتش هستند. و از این‌ جاست که ‏‎‎‏وجه سخن حضرت، علیه السّلام، آشکار می‌شود: «‏‏بالقدرة التی استطلت بها علی کلّ شیء‏‏؛‏‏ ‏‎ ‎‏به همان قدرتی که به وسیله آن بر همه چیز برتری یافتی‏‏». استطاله عبارت است از گستره ‎‏قدرت و بسط حاکمیت بر اشیاء. و خدای تعالی به واسطه ظهور و قدرتش همه چیز را فرا ‏‎ ‎‏گرفته است: «‏‏ما من دابة الّا هو آخذ بناصیتها‏‏؛ ‏‏هیچ جنبده‌ای نیست مگر این که زمامش را ‏‎ ‎‏او گرفته است‏‏»‏‏.‏

شرح دعای سحر/صفحه ۱۱۲و ۱۱۳‎

‏‎