گویا فقها در مورد حجاب زنان عشایر و روستایی (مثلا زنان قشقایی) به علت عرف روستایی و آداب و رسوم سنتی و بی تاثیر بودن امر به معروف و نهی از منکر قائل به نوعی تساهل و بی اعتنایی هستند از این نوع استدلال نمی توان برای پذیرش حجاب عرفی در جامعه جدید انتقاد کرد؟
حجاب (پوشش) تمام بدن و سر به جز دست ها تا مچ و صورت، تکلیف هر زن مسلمان است و از این حکم اسلامی، هیچ زنی چه شهری و چه روستایی و عشایری استثنا نشده است و فقهای بزرگ و حضرت امام(س) نیز به پیروی از کتاب ...
کد : 43070
|
تاریخ : 11/02/1392
حجاب (پوشش) تمام بدن و سر به جز دست ها تا مچ و صورت، تکلیف هر زن مسلمان است و از این حکم اسلامی، هیچ زنی چه شهری و چه روستایی و عشایری استثنا نشده است و فقهای بزرگ و حضرت امام(س) نیز به پیروی از کتاب و سنت فتوایی غیر از این نداده اند و مسامحه ای نیز در این موضوع روا ندانسته اند.
مطلب دیگری که در کتاب های فقهی مطرح است، حدود نگاه زن و مرد به یکدیگر است. یکی از مسائل آن این است که مرد نمی تواند به زن ها در غیر محارم خویش، به جز صورت و دست ها تا مچ نگاه کند و نگاه به صورت و دست ها نیز باید بدور از نظر شهوانی باشد. برای این حکم دو جهت وجود دارد؛ یکی حفظ زن و مرد از مسائل شهوانی و برقراری روابط سالم بین آنها و دیگری احترام به زن؛ حتی در مواردی که قصد شهوانی وجود ندارد. وجه دوم یعنی احترام به زن در آنجایی که خود وی این جایگاه و احترام را برای خود حفظ نمی کند و در معرض نگاه دیگران قرار می دهد مورد بحث می باشد به همین دلیل دو مورد بر پایه روایت از این حکم استثنا شده است:
1-زن های غیر مسلمان و اهل ذمه که رعایت حجاب اسلامی را نمی نمایند، نگاه به مو و گردن آنها بدون نظرشهوت اشکالی ندارد. (البته مراد مقدار معمول عرفی است که در حالت عادی نمی پوشانند، نه تمام بدن آنها.)
2-زن های عشایر و روستایی که بنا بر عادت خویش مقداری از موهای سر و دست ها را نمی پوشانند و تذکر نیز به آنها بی فایده است. این گروه نیز در روایات استثناء شده اند.
حضرت امام(س) در تحریر الوسیله، کتاب النکاح، احکام نظر، مسئله27، در استثنای گروه دوم (یعنی زن مسلمان روستایی و عشایری...) تامل دارند و گروه اول غیر مسلمانان را می پذیرند.
نکته ای که در این مسئله می باشد بحث جواز نپوشاندن زن ها نیست، بلکه جواز نگاه مردان است که مورد بحث واقع شده است.
نکته آخری که در روایات به آن اشاره شده و حضرت امام(س) در دنباله مسئله می آورند، این است که با توجه به عدم رعایت حجاب توسط این زن ها، آیا می توان به مناطق آنها رفت و آمد کرد و با این زن ها معامله و گفت و گو کرد که موجب می شود چشم انسان به قسمت هایی که جایز نیست بیفتد، یا باید به این مکان ها نرفت یا چشم را بست. حضرت امام(س) می فرمایند: رفت و آمد و معامله و گفت و گو با آنها جایز است هرچند که انسان بداند چشم او به آنها می افتد، لازم نیست چشم خود را ببندد. البته به شرط این که در نگاه او خطر افتادن به گناه های دیگر نباشد.
انتهای پیام /*