بیست و ششم بهمن ماه سال ۶۱ مطابق با اول جمادی الثانی ۱۴۰۳، امام خمینی نگارش وصیتنامه سیاسی الهی خود را به پایان رساندند که البته ایشان در نوزدهم آذرماه سال ۶۶ به بازبینی آن پرداخته و اصلاحاتی بر رویش انجام دادند. در مطلب زیر چگونگی این مهم، توضیح داده شده است: [امام خمینی نگارش وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی خویش را ـ که در حقیقت پیام جاوید و خلاصۀ همۀ وصایا و پیام های زندگی ایشان است ـ در تاریخ ۲۶ بهمن۱۳۶۱ به پایان رسانده و نسخه ای از آن را طی پیامی به تاریخ ۲۲ تیر ۱۳۶۲ نزد خبرگان اولین دورۀ مجلس خبرگان رهبری به امانت سپردند.
امام خمینی در سال های بعد، وصیتنامه را مورد بازبینی قرار داده و با انجام تغییراتی، دو نسخه از متن اصلاحی را که بر روی پاکت های آنها به خط ایشان نوشته شده است:« متن وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی اینجانب جهت نگهداری در مجلس خبرگان و آستان قدس رضوی» برای تحویل به مراکز مذکور به نمایندگان خویش سپردند. تحویل نسخ وصیتنامه در حضور جمعی از مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۱۹ آذر ۱۳۶۶ انجام گردید که گزارش کامل مراسم آن از طریق سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد.
محتوای نامه امام به حاج احمد چه بود که از او خواستند از پدر نرنجد؟
روایت امام از بی رغبتی آشیخ عبدالکریم حائری به ریاست بر حوزه
در این دیدار آقایان: منتظری (قائم مقام رهبری درآن زمان)، خامنه ای (رئیس جمهور وقت)، هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس شورای اسلامی)، میرحسین موسوی (نخست وزیر)، مشکینی (رئیس مجلس خبرگان)، صافی (دبیر شورای نگهبان)، موسوی اردبیلی (رئیس دیوان عالی کشور)، موسوی خوئینی ها (دادستان کل کشور)، مهدوی کنی (دبیر جامعۀ روحانیت مبارز)، کروبی (دبیر مجمع روحانیون مبارز)، سید احمد خمینی و اعضای دفتر امام حضور داشتند. پس از این دیدار، حاضران برای مُهر و موم کردن دو پاکت وصیتنامه به مجلس شورای اسلامی رفتند و در اتاق ریاست مجلس، ابتدا آقای مشکینی سخنانی ایراد کرد و سپس آقای سید احمد خمینی وصیتنامه را تحویل ایشان داد. مراسم مُهر و موم در حضور جمع انجام گرفت و نسخۀ مربوط به آستان قدس رضوی را آقایان مهدوی کنی، کروبی، توسلی و صانعی به مشهد مقدس بردند و نسخۀ سابق وصیتنامه که در مجلس خبرگان نگهداری می شد، به وسیلۀ آقای سید احمد خمینی، نزد امام ارسال گردید. صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۳۳۵