در جامعه ای که شخص پرستی ها و شخصیت پرستی ها، نفع پرستی ها و لذت پرستی ها و هر نوع پرستش محکوم می شود و فقط انسان ها دعوت می شوند به پرستش خدا، در آن صورت همۀ روابط بین انسان ها، چه اقتصادی و یا غیر اقتصادی در داخل چنین جامعه ای و در رابطۀ این جامعه با خارج تغییر می کند و ضوابط عوض می شود، همۀ امتیازات لغو می شود. فقط تقوا و پاکی ملاک برتری است. زمامدار با پایین ترین فرد جامعه برابر است.
صحیفه امام، ج ۵، ص:۸۱
انتهای پیام /*