پرتال امام خمینی(س): سید هادی خسروشاهی در سال ۱۳۱۷ شمسی در تبریز چشم به جهان گشود. ایشان جملگی از علمای بزرگ و فقهای بزرگ و فقهای نامدار ایران و عراق در دوران خود بوده اند. پدر وی، آیت الله سید مرتضی خسروشاهی، از علما و فقهای بزرگ و صاحب رساله آذربایجان و تحصیل کرده نجف بود. سیدهادی، تحصیلات مقدماتی را در تبریز گذرانید. پس از فوت پدرش عازم قم شد و در حوزه علمیه به ادامه تحصیل پرداخت. از محضر آیاتی چون بروجردی، امام خمینی، شریعتمداری، طباطبایی و. .. بهره برده است.
او در سن ۲۸ سالگی توسط تعدادی از مراجع اجازه اجتهاد گرفت؛ مثلا آیت الله سید صاق روحانی به ایشان اجازه اجتهاد داد و گفت ایشان مجتهد است و می تواند به آرای خود عمل کند مرحوم آیت الله شریعتمداری نیز زیر آن را امضا و اجتهاد ایشان را قبول کرد. آیت الله شیخ مرتضی حائری و آیت الله عبدالجواد جبل عاملی نیز آن را توشیح و به اجتهاد ایشان تصریح کردند. آثار وی که بالغ بر هشتاد جلد می باشد به زبان فارسی و عربی منتشر شده است. بیش از چهل جلد آن ها تاکنون بارها در داخل و خارج از کشور چاپ شده است. علاوه بر تألیفات و ترجمه ها، ۱۲۰ جلد کتاب دیگر نیز با تحقیق، توضیح و یا مقدمه وی در ایران، ایتالیا و مصر چاپ و منتشر شده است. علاوه بر تألیفات و ترجمه های خود او، استاد همواره در تدوین و تنقیح و نشر آثار اساتیدی چون: آیت الله کاشف الغطا، علامه سید محمدحسین طباطبائی، حاج سراج انصاری، سید محمد محیط طباطبائی، سید غلامرضا سعیدی، محمد نخشب و... کوشا بوده و خدمات ارزنده ای را در حفظ فرهنگ اسلامی و نشر اندیشه اصیل اسلامی ارائه داده است. و به همین دلیل است که استاد محمدرضا حکیمی ایشان را «فرهنگبان کوشا» نامیده اند. آیت الله خسروشاهی تمام عمر در حال قلم زدن بود و با مکتب اسلام ارتباط تنگاتنگ داشت و رابط بین شهید مطهری و مکتب اسلام بود. ایشان با وجود اینکه پیش از آغاز نهضت روحانیت به رهبری امام خمینی در دهه چهل فعالیت سیاسی داشت و دوستدار و مرتبط با آیت الله کاشانی و نواب صفوی بود و در دهه چهل و پنجاه مبارز انقلابی بود و بارها توسط حکومت پهلوی زندانی و تبعید شد اما هرگز در اندیشه و عمل تندرو نبود و در کارهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خود از دایره ادب و انصاف خارج نشد و میانه روی و اعتدال در تمام زندگیش موج می زد.
استاد خسرو شاهی به عنوان نماینده امام خمینی با اغلب مطبوعات اسلامی همکاری داشت. و در سطح جهانی در کنفرانس ها و کنگره های اسلامی در کشورهای اروپایی و اسلامی شرکت می کرد. حجت الاسلام خسرو شاهی در مساله تقریب بین مذاهب اسلامی از پیشگامان این حرکت اصلاحی بود. سیره نظری و عملی او، گواهی بر تاکید وی بر اتحاد و تقریب مذاهب دارد و باور این استاد فقید در حوزه جهان اسلام، همبستگی و وحدت بین مذاهب است.
سید هادی خسرو شاهی در سال ۱۳۵۲ مرکز بررسی های اسلامی قم را به عنوان مرکزی وابسته به حوزه علمیه قم تاسیس و به ثبت رسانید، در سال ۱۳۶۱ مرکز فرهنگی اسلامی اروپا را در رم ایتالیا تاسیس نمود. تاسیس دو نشریه انگلیسی زبان به نام های اینکوایری و افرین ایونتس به عنوان سفیر ایران در واتیکان از دیگر فعالیت های علمی و فرهنگی او در دوره پنج ساله تصدی گری این منصب بود.(حریم امام؛ شماره ۴۴۱)
متن ذیل بخشی از خاطرات مرحوم خسروشاهی است که در کتاب خاطرات ایشان در مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی منتشر شده است:
به خاطر دارم که در جریان دستگیری و محاکمه شهید نواب صفوی، به همراه مرحوم شیخ رضا گلسرخی به خدمت امام رفتیم. ناراحتی ما این بود که در جریان دستگیری شهید نواب، آقای بروجردی سکوت کرده اند. من با آقای گلسرخی به امام عرض کردیم که: ایشان چرا اقدامی نمی فرمایند؟ امام از این جمله خوششان نیامد. فرمودند: «شما چه کار به مراجع دارید؟ آنها به تشخیص خود عمل می کنند، اگر خودتان می توانید بروید کاری کنید!»
بعد گفتند: «اگر می خواهید که من مطلبی را به ایشان برسانم، بگویید تا من به ایشان بگویم!» این برخورد نشان می داد که امام می خواهند ما احترام مراجع را کاملا حفظ کنیم. در عین این که ایشان نمی توانستند بپذیرند که فداییان اسلام قربانی مطامع امریکا شوند. اما به راستی اقدامی هم نمی توانستند برای رهایی فداییان اسلام بکنند آن هم در شرایطی که مرجعی مثل آیت الله بروجردی ـ حیّ و حاضر ـ اقدامی صریح انجام ندادند. آن روز امام به ما فرمودند که: «ایشان مسئول اجتهاد خودشان هستند. من یک بار در این زمینه با ایشان صحبت کرده ام، باز هم اگر ایشان را دیدم مجدداً تذکر می دهم». در هر حال سکوت امام در مراحل قبلی، به معنای موافقت ایشان با اوضاع روز نبود. ایشان بیشتر از هر چیزی مصلحت اقوی را در نظر می گرفتند و خوش آمد این و آن، برایشان اصلاً مطرح نبود. وی هیچ گاه سر پست و مقام با کسی دعوا نکرد در پی کسب شهرت و مقام نبود و صادقانه در عرصه های گوناگون خدمت کرد و سرانجام غریبانه در ۸ اسفند ۱۳۹۸ فوت کرد و دفن شد بی هیچ تشییع و مراسمی.(خاطرات از حجت الاسلام والمسلمین سید هادی خسروشاهی)