پدر بزرگ من روحانی بود و تقریبا هم درس امام بود لذا اخلاق علما را می دانستم. یعنی از ریزه کاریهایی که در خانه علما اتفاق می افتاد تا حدودی اطلاع داشتم ولی نه اینقدر. یعنی این احترامی که امام برای خانم می گذاشتند و احترامی که خانم برای امام قائل بودند من یادم هست یکروز با خانم رفتیم شاه عبدالعظیم. پدر خانم (آقای ثقفی) در شاه عبدالعظیم دفن است، وقتی می آمدیم دیدم خانم خیلی عجله می کند که مثلا آقای هاشمی سریعتر امام منتظر است. ما از افسریه آمدیم و بر عکس خیلی شلوغ بود وقتی رسیدیم ساعت حدود دو بود. دو روز دیگر آمدند و گفتند: حاج آقا فهمیدند چی شد؟ گفتم: نه! آقا همیشه ساعت یک و ربع ناهارشان را می خورند دیروز وقتی که من آمدم تا ساعت دو صبر کرده بودند که من بیایم، سفره را انداخته بودند و نشسته بودند تا من برسم. من به آقا گفتم که آقا وقتی دیدید من دیر کردم ناهارتان را می خوردید. آقا خندید و گفت که خانم شما نفرمودید که نمی آیید. این رفتار را کجا می توانیم پیدا کنیم که مرد بیاید سر سفره و منتظر خانمش باشد و تا خانمش نیاید دست به سفره نبرد. آن هم امام که نسبت به وقت دقیق بود. (به نقل از محمد هاشمی (از کارکنان دفتر امام خمینی)
(منبع: بانوی انقلاب در آینه خاطرات؛ ص ۵۲۱)
انتهای پیام /*