آیا امام به راستی هدف خلع ید آیت الله منتظری را در سر می پروراند؟

۲۱۱. آیا امام به راستی هدف خلع ید آیت‌الله منتظری را در سر می‌پروراند؟
یکی از شاگردان مبرز امام خمینی(س) مرحوم آیت¬الله منتظری بودند. ایشان هم در درس‌های فلسفه امام تا آنجا جلو رفتند که خود استاد شدند و هم جزو شاگردان پرکار مرحوم آیت¬الله العظمی بروجردی بودند و هم شاگرد درس خارج فقه امام خمینی(س) و در رشته‌ی فقه از افرادی بودند که آن‌گونه که امام(س) انتظار داشتند علاوه بر اجتهاد مصطلح، در موضوعات مبتلابه جدید صاحب رأی و نظر شدند و امام(س) از داشتن چنین فقیهی که می‌توانست موضوعات فقهی مبتلا به جامعه را پاسخ دهد، خشنود بودند. از نظر اخلاقی نیز جزو شخصیت¬های علمی متواضع، مردمی، متقی، ساده¬زیست و بی-تکلف بودند. از وجه سیاسی نیز از آن دسته مبارزینی بودند که شجاعت خود را در زندان¬های رژیم شاه به خوبی نشان دادند. ضمن آنکه در تبعیدگاه¬ها هم هرگز دست از مبارزه بر نداشتند و در عین حال سیاست¬زده نشدند و حتی مردم غیر مبارز و عامی به ایشان علاقه¬مند می¬شدند. مبارزه با صهیونیسم و استکبار هم همواره مورد توجه جدی ایشان بود. ولی به رغم تمام خصایص بسیار مثبت ایشان، امام خمینی(س) متوجه شده بودند که آن مرحوم در مدیریت ضعف‌های جدی دارند که البته خود آن مرحوم نیز به طور تلویحی به آن اذعان داشتند. ایشان اگر چه در مباحث نظری شخصیتی قابل اتکا هستند اما در عمل سیاسی شاید تا آن حد شم سیاسی ندارند که دشمن را در لباس دوست به راحتی شناسایی کنند. ضمن آنکه آن مرحوم متوجه این معنا هم نبودند که وقتی از سوی خبرگان رهبری به عنوان قائم مقام معرفی شده¬اند (که البته قائم مقام رهبری در قانون پیش¬بینی نشده بود)، باید بازوی رهبری در رسیدگی به مشکلات باشند و نه آن‌که با وجود چنین موقعیتی به جای رسیدگی به مشکلاتی که پیش می¬آمد، ایشان هم همان مشکلات را مانند دیگرانی که مسئولیتی متوجه¬شان نیست بیان کنند و به جای اقدام برای رفع آنها، شکایت کنند و از همه بدتر آنکه بیت شان قابل نفوذ باشد و تصور کنند که نفوذناپذیر است.
بدیهی است اگر مدیریت و سیاست عملی آن مرحوم متوازن با شناخت موضوعات فقهی و هم¬جهت با مشی مبارزاتی¬شان در قبل از انقلاب می¬شد، آنگاه در حیات امام(س) بازویی قوی و پس از رحلت ایشان گزینه‌ی اصلح برای رهبری بودند. اگر این مطالب مورد پذیرش پرسش کننده‌ی محترم باشد، آنگاه باید پرسید چگونه ممکن است امام در سر، خلع ید شاگرد خوب خود را بپرواند آن هم در ماههای آخر عمر خویش؟ خلع ید از ایشان چه نفعی عاید امام می‌کرد؟ در خاطرات مرحوم حاج احمد آقا آمده است که امام بیشترین فشار روحی را در عزل آقای منتظری تحمل کردند. زیرا آیت¬الله منتظری مانند شهید مطهری پاره‌ی تنشان بود. ولی در نهایت امام(س) در مورد اسلام و نظام جمهوری اسلامی ایران مقابل خداوند متعال و امت تکلیف و مسئولیتی داشتند که باید انجام می-دادند.

انتهای پیام /*