راه مقابله در برابر تبلیغات و تسلیحات زورگویان از دیدگاه حضرت امام چیست؟
اگر واژه تبلیغات را در آثار امام خمینی(ره) جستجو کنیم به عدد 1961 برمی خوریم که معدودی از آنها نام سازمان و انتشارات تبلیغات اسلامی است و بقیه مربوط به موضوعاتی است که برخی جنبه عرفانی، برخی جنبه اخل...
کد : 43187
|
تاریخ : 11/02/1392
اگر واژه تبلیغات را در آثار امام خمینی(ره) جستجو کنیم به عدد 1961 برمی خوریم که معدودی از آنها نام سازمان و انتشارات تبلیغات اسلامی است و بقیه مربوط به موضوعاتی است که برخی جنبه عرفانی، برخی جنبه اخلاقی، بعضی جنبه فقهی و اکثراً وجه سیاسی– اجتماعی دارد. همچنین اگر واژه تبلیغ جستجو شود به عدد 561 می رسیم. البته مفهوم تبلیغات در بیانات امام(ره) فقط در شکل این دو واژه منحصر نمی شود. چنانکه گاه مفهوم آن را باید در واژه هایی نظیر رساندن پیام، آگاه و هوشیار کردن، بیدار نمودن... بررسی نمود.
نظر به آنکه رسالت اصلی پیامبران علیهم السلام ابلاغ می باشد و دینمداران نیز باید در جهت چنین رسالتی حرکت کنند و نسل های بعدی را نسبت به محتوای پیام آنها آگاه نمایند، تبلیغ در تمام ادیان کم و بیش اهمیت فوق العاده یافته و در اسلام تا آنجا پیش رفته که حتی گاه با جهاد توام می شود.
از سوی دیگر تبلیغات در سرشت بشری نهفته می باشد و غالب افراد به طور غریزی علاقه مندند نظرات و دیدگاه های خود را نسبت به هر موضوعی به دیگران برسانند. علاوه بر آن در قرون اخیر بالاخص قرن حاضر تبلیغات فراتر از مسائل نظری و اعتقادی رفته و بسیار پرحجم در جهت تبلیغ کالاهای تجاری نیز مورد توجه قرار گرفته است. تا آنجا که امروزه تبلیغات چنان اهمیت یافته که واحدهای درسی مختلفی با نام های گوناگون برای آن در نظر گرفته اند. لذا با توجه به اهمیت تبلیغات، ابزارها و روش های تبلیغی فراوانی نیز به وجود آمده است. چنانکه در تمام دنیا رادیو، تلویزیون، مجلات، روزنامه ها، بیلبردها، اینترنت و پیام کوتاه توسط تلفن همراه دائما انسان امروز را بمباران تبلیغاتی می کنند.
اگر چه از نظر لغوی تبلیغ معنای مثبت دارد و به معنای رساندن است و بلوغ نیز از همین ریشه می باشد اما از نظر اصطلاحی برخی تبلیغات بالاخص وقتی برای فریب افکار عمومی شکل می گیرد، جنبه منفی می یابد.
بنظر می رسد موضوع تبلیغات در نظرگاه امام خمینی(ره) محتاج چندین کتاب از چند وجه می باشد که اگر بخواهیم شاخص هایی اجمالی برای آن در نظر بگیریم موارد زیر تعدادی از آنها خواهد بود:
- تبلیغ به معنای حقیقی کلمه به عنوان یک فریضه دینی برای رساندن پیام وحی به همه آحاد بشر می باشد؛
- منحصر ندیدن پیام در مباحث کلامی. بلکه توجه به تمام محتوای دین اعم از مباحث اعتقادی تا موضوعات مبتلا به مردم مانند نظر اسلام نسبت به کرامت بنی آدم، حق تعیین سرنوشت، مشارکت در امر اداره ملک، حقوق بشر، آشنا کردن مردم به زوایای حقوق خود، شناخت وحدت و تعقیب آن، و شناخت دشمن و تبلیغات مسموم آنها و نیز چگونگی تبلیغات انتخاباتی...؛
- استفاده از هر امکان و ابزار مشروعی برای رساندن محتوای دین و کنه یک حقیقت به مردم. (استفاده از ابزار با استفاده ابزاری مشتبه نشود.)
- تناسب موضوع تبلیغ با ابزار آن. چنانکه منحصر نکردن تبلیغ در وعظ و خطابه، و استفاده از فیلم، نمایش، گفتگو، نامه نگاری (امروزه ای میل و داشتن وب سایت)... و نهایت مجهز شدن به تمام امکانات و وسائل تبلیغی روز.
- تناسب موضوع تبلیغ با هزینه ها و کارکردهای آن؛
- توجه به ارزش هایی که محتاج تبلیغ است؛
- شناخت تبلیغات دشمن و چگونگی حنثی نمودن آنها.
لازم به ذکر است که امام خمینی(ره) خود از کسانی بودند که برای تبلیغ از روش ها و امکانات روز به خوبی بهره بردند. از یک سو اعم از بیان موضوعات ضروری در هنگام تدریس، سخنرانی، نامه نگاری به افراد، مصاحبه، نوشتن اعلامیه و از سوی دیگر از بلندگو که زمانی در میان برخی روحانیون به شیپور شیطان تعبیر می شد، استفاده از ضبط صوت، رادیو و تلویزیون. و ایشان حتی از رسانه های بیگانه در هنگام هجرت به پاریس برای رساندن پیام نهضت به جهانیان به خوبی استفاده کردند.
نکته مهم اینکه ایشان در امر تبلیغات زبان و زمان تبلیغ را خوب می شناختند و به همین سبب برد و اثر تبلیغی ایشان فراوان بود و به دیگران نیز سفارش اکید داشتند که از تبلیغ صحیح غافل نمانند. حتی توفیقات دولت های خدمتگزار را نیز به سمع و نظر مردم برسانند. اما خودشان به امور مهمتری می پرداختند چنانکه پیام به آقای گورباچف نوعی تبلیغات چند وجهی محسوب می شود که از سویی هم مانع بازسازی کمونیسم در شوروی گردید و هم تبلیعات هفتادساله مارکسیسم را در بسیاری از کشورها تا حدود زیادی خنثی کرد و هم تند و زهرآگین نبود که به کام مردم شوروی خوش نیاید و زمان ارسال آن را سال نوی مسیحی انتخاب کردند تا هدیه محسوب شود.
امام خمینی(ره) با توجه به اهمیت تبلیغات بارها در این زمینه سخن گفته اند ولی مهم آنکه سیره عملی ایشان از امهات نیز نشان می دهد که گویی دو مسئولیت بیشتر برای خود قائل نبودند: یکی کشف حقایق و وقایع و دیگری ابلاغ آن در وحله اول به ملت ایران و در مراحل بعدی به کل مسلمین، ...
انتهای پیام /*