آیا فرانسه در زمان مبارزه از بنیانگذار جمهوری اسلامی پشتیبانی می کرد؟
بنا به اظهارات برخی مخالفین انقلاب اسلامی، شاه وقتی مطلع شد که امام به پاریس رفته اند خوشنود شد. چون تصور می کرد اولا ایشان به بلوک غرب رفته و از اینکه او خود وابسته به غرب می باشد می تواند جدی ترین م...
کد : 43191
|
تاریخ : 11/02/1392
بنا به اظهارات برخی مخالفین انقلاب اسلامی، شاه وقتی مطلع شد که امام به پاریس رفته اند خوشنود شد. چون تصور می کرد اولا ایشان به بلوک غرب رفته و از اینکه او خود وابسته به غرب می باشد می تواند جدی ترین مخالف خود را نیز پناهنده به غرب وانمود کند. دیگر آنکه چنین تصور می کرد که ژورنالیسم شفاف غرب موجبی خواهد شد که مواضع امام خمینی(ره) که به تصور شاه متحجرانه بود، مورد تمسخر غربیان قرار گیرد و به حاشیه رانده شود. با اینحال این نگرانی را نیز داشت که سخنان امام(ره) فراگیرتر شود و انقلاب قوام بیشتر بگیرد. لذا از دولت فرانسه خواست تا امام(ره) را محدود کند. دولت فرانسه نیز به اطرافیان امام اعلام کرد که در این کشور اجازه انجام مصاحبه و انتشار اعلامیه ندارید. اما آنچه باعث شد که فرانسه هرگز نتواند امام را محدود نماید، شروعی داشت که از نجف آغاز شده بود و مرحوم حاج احمد آقا آن را به این صورت زیر شرح داده اند:
«پس از مصاحبه امام با لوموند (در نجف)، طى تماسهاى مکرر از طرف روزنامهها و مجلات و رادیو تلویزیونهاى کشورهاى مختلف، تقاضاى مصاحبه شد. تقاضاى زیاد براى مصاحبه از تشنگى افکار جهان سیاست از اوضاع ایران و همچنین ابعاد فکرى امام حکایت مىکرد. آن مصاحبه به قدرى قاطع و روشن بود که در آن شرایط که ایران را جزیره آرامش مىدانستند تردیدهاى بسیارى را به وجود آورد. همه مىخواستند بدانند که امام در گوشه اتاقى 2 در 3 چگونه دم از انفجارى عظیم مىزنند و چگونه انقلاب بزرگ اسلامى را نوید مىدهند. از طرف دیگر، بیشتر از سایر دولتهاى منطقه، دو دولت ایران و عراق سخت به وحشت افتادند، چرا که امام در عراق بودند و ایران را هدایت مىکردند. عراقىها رسماً پیغام دادند که امام حق مصاحبه ندارند و اگر کسى خواست با ایشان مصاحبه کند باید ما را در جریان امر قرار دهد. همزمان با این فشارها تقاضاى رادیو- تلویزیون فرانسه را براى مصاحبه پذیرفتیم. پیش از ورود هیأت خبرنگاران فرانسوى به عراق، دستگاههاى امنیتى عراق از جریان امر مطلع گشتند و با تمام وجود مجهز شدند تا از این مصاحبه جلوگیرى نمایند. من به دوستان بسیار خوبم جریان را گفتم و قرار گذاشتیم به گونهاى عمل کنیم که آنها از آنچه بناست انجام گیرد مطلع نشوند.
مأموران امنیتى عراق خیابانى را که به منزل امام ختم مىشد و همچنین کوچهاى را که منزل امام در آن بود به شدت کنترل مىکردند. توسط یکى از فرنگیان به خبرنگاران اطلاع دادیم که در موقع ورود از مسیرى حرکت کنند که تحت کنترل نیست؛ و قرار گذاشته شد که در کوچهاى از دورافتاده ترین کوچههاى نجف با خبرنگاران ملاقات و از آنها خواسته شود که از درِ دیگر منزل امام که تقریباً آزاد بود وارد شوند. آنها دستگاههاى فیلمبردارى خود را در خیابان گذاشته بودند که به علت سنگینى بار ناچار مىبایست از خیابان اصلى آورده مىشد. پس از انتقال دستگاههاى فیلمبردارى به منزل و اطلاع مأمورین از این مسأله، دیرى نپایید که درِ خانه به صدا درآمد و چند تن از مأموران وارد منزل شدند و مىخواستند مانع ایجاد مصاحبه شوند. پس از ورود آنها، در منزل را به رویشان قفل کردم. آنها تازه متوجه شدند که در منزل ما زندانى شدهاند و هیچ کارى از آنها ساخته نیست. هر چه کردند نگذاشتم بروند. مصاحبه که تمام شد، خبرنگاران رفتند. چندى بعد در را باز کردم و آنها نیز با عجله منزل و یا زندانشان را ترک کردند. خبر آمد که خبرنگاران را در بغداد دستگیر کردهاند ولى آنها نوارها را به صورتى رد کرده بودند.
به دنبال این کار، مسئله برخورد عراق با امام و دستاندرکاران این گونه کارها بسیار تند و خشن شد و دیرى نپایید که امام راهى کویت شدند و سپس به فرانسه عزیمت کردند. دولت فرانسه مصاحبه امام را ممنوع الانتشار اعلام کرد و به هیچ کس اجازه مصاحبه نداد. هنوز مصاحبهاى که رادیو- تلویزیون فرانسه با امام انجام داده بود منتشر نشده بود، روزى دیدم آن مصاحبه در روزنامه فیگارو به چاپ رسیده است. و بعدها شنیدم فیگارو این مصاحبه را معادل پانصد هزار تومان از رادیو- تلویزیون خریدارى کرده است.
شروع مصاحبههاى امام هم داستانى شنیدنى دارد که یک بار دیگر آن را نقل کردهام. شروع مصاحبهها به صورت مذاکرات انجام گرفت؛ بدین صورت که سؤال و جوابى نبود بلکه سردبیر لوموند و یا فیگارو و یا دیگران خدمت امام مىرسیدند و صحبتهایشان را با امام منتشر مىکردند و خودشان مىگفتند این آن چیزى نیست که دولت ممنوع اعلام کرده است. تا افکار عمومى مردم فرانسه به صورتى درآمد که دولت فرانسه ناچار از آزادى مصاحبهها شد.» (صحیفه امام، ج3، صص 467- 466)
در پاسخ به سئولات دیگر نیز به ابعاد دیگری از چگونگی رفتار دولت فرانسه با امام خمینی(ره) پرداخته شده است که تکرار آنها ضرورتی ندارد ولی بازگویی این نکته در ای...
انتهای پیام /*