دیدگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی در باره فعالیتهای اقتصادی نیروهای نظامی و اعضای بیت رهبری چه بود؟
پاسخ چنین سئوالی برای کسانی که فقط اندک آشنایی با اندیشه امام خمینی(ره) داشته باشند چنان بدیهی است که هر توضیحی پیرامون آن به لوث کردن آن می انجامد و باب توجیهات را باز می کند. حتی اگر فقط وصیت نامه ح...
کد : 43200
|
تاریخ : 11/02/1392
پاسخ چنین سئوالی برای کسانی که فقط اندک آشنایی با اندیشه امام خمینی(ره) داشته باشند چنان بدیهی است که هر توضیحی پیرامون آن به لوث کردن آن می انجامد و باب توجیهات را باز می کند. حتی اگر فقط وصیت نامه حضرت امام خوانده شود، وقتی نیروهای نظامی اعم از ارتش، سپاه، بسیج و نیروهای انتظامی را از ورود به موضع گیرهای سیاسی برحذر می دارند، به طریق اولی تکلیف ورود به عرصه های اقتصادی معلوم است. با این حال در برخی کشورها در هنگام صلح از امکانات لجستگی نیروهای نظامی در جهت عمران و آبادی کشور و نیز کمک به آسیب دیدگان در هنگام حوادث طبیعی استفاده می شود که با فعالیت اقتصادی یکی نیست و بعید است چنین امری مورد تایید امام خمینی(ره) نباشد. همچنین نیروهای نظامی و انتظامی باید امنیت را طوری برای مردم فراهم کنند که همگان بتوانند در فضای امن به امور اقتصادی بپردازند و حضور آنها در چنین عرصه ای به طور طبیعی کم و بیش امنیت اقتصادی جامعه را تهدید خواهد کرد.
و اما سئوال در مورد فعالیت اقتصادی اعضای بیت ایشان محتاج تفکیک است. زیرا اصطلاحا اعضای بیت هم منسوبین را شامل می شود و هم کسانی را که با دفتر ایشان همکاری داشتند.
منسوبین درجه یک امام(ره) عبارت بودند از:
همسر ایشان خانم خدیجه (قدس ایران) که دختر مرحوم آیت الله ثقفی بودند. آن مرحومه قبل از ازدواج با امام که در سال 1308 انجام شد، با مادربزرگ خود که از متمولین تهران بود زندگی می کردند و ارث قابل توجهی از امکانات پدربزرگ و مادربزرگ به ایشان رسیده بود که وقتی با امام ازدواج کردند و کمالات معنوی امام را از نزدیک مشاهده کردند، آن میراث مادی برای ایشان حقیر شد و کم کم انفاق گردید و به یک زندگی معمول تن در دادند.
اولین فرزند امام شهید آقا مصطفی بودند که با حقوق طلبگی سر کردند.
فرزند دوم امام هم که دستیار امام محسوب می شدند عملا نمی توانستند شغل دیگری داشته باشند و هزینه زندگی ایشان که در حد نازلی بود توسط امام (ره) تامین می شد.
دختر اول امام خانم صدیقه مصطفوی با مرحوم آیت الله اشراقی ازدواج کرد. مرحوم آیت الله اشراقی روحانی بود و مانند اکثر روحانیون آن زمان مشغله دیگری نداشتند.
دختر دوم امام خانم فریده مصطفوی که همسر مرحوم آقای اعرابی هستند. آقای اعرابی بازاری بود و شغل آزاد داشت و بعد از انقلاب همچنان مانند سابق به شغل خود ادامه داد.
دختر سوم امام خانم زهرا مصطفوی با مرحوم دکتر محمود بروجردی ازدواج کرد که شغل معلمی را انتخاب کرده بود و با پیروزی انقلاب در نهادهایی از جمله وزارت امور خارجه مسئولیت هایی را عهده دار و با حقوق معمول دولتی امرار معاش می کردند و همچنین سرکار خانم دکتر زهرا مصطفوی با درآمد حاصل از حق تدریس در دانشگاه ها کمک خرج خانواده بودند.
حلقه دوم منسوبین امام نوه ها هستند که به طور طبیعی آزادند هر شغلی را بپذیرند که پنج نفر آنها به سلک روحانیت در آمدند ولی تا کنون هیچ گزارش موثقی نرسیده که نوه های امام(ره) اعم از روحانی یا اداری و یا پزشک و وکیل به کار اقتصادی پردرآمدی روی آورده باشند.
و اما اعضای دفتر امام(ره) نیز دو گروه را شامل می شد. گروهی که به طور موظف و تمام وقت در دفتر ایشان مشغول بودند و تعداد آنها چندان زیاد نبود. این گروه به توصیه امام(ره) به جز کارهای علمی مانند تدریس در حوزه یا دانشگاه و یا پذیرفتن اداره مسجد و کارهای طلبی نباید به کار دیگری مشغول می شدند.
گروه دیگر که به طور افتخاری برای برخی امور مانند ترجمه نامه های رسیده با دفتر ایشان همکاری می کردند که چون افتخاری و غیر موظف بودند از پرداختن به کارهای اقتصادی منع نشده بودند اما اگر احساس می شد که امکان دارد از ارتباط با دفتر امام(ره) به نفع امور مالی خود استفاده کنند، خیلی زود عذر آنها خواسته می شد. البته نظر به آنکه اعضای دفتر به اندازه منسوبین امام(ره) زیر ذره بین جامعه نیستند، به راحتی نمی توان گفت که همگی از پرداختن به امور اقتصادی خودداری کرده باشند ولی چون اصل بر برائت است، تا گزارش تایید شده ای از عملکرد اقتصادی آنها نرسد، همچنان باید اصل را بر برائت قرار داد.
بدیهی است که فعالیت اقتصادی فی حد نفسه مذموم نیست آنچه مذموم و به طور حتم حرام بین می باشد استفاده از ارتباط با مراکز قدرت و استفاده از رانت است. با این حال فعالیت اقتصادی برای اعضای دفتر بنیانگذار جمهوری اسلامی که باید وقت خود را صرف مسئولیت های محوله می کردند، باید مذموم تلقی گردد.
انتهای پیام /*