برشی از سخنان امام خمینی درباره تبلیغات مخالفین در راستای مأیوس کردن مردم
[از توطئه های مهم آن است که] گاهی ناشیانه و با صراحت به اینکه احکام اسلام که ۱۴۰۰ سال قبل وضع شده است [نتیجه می گیرند که پس اسلام] نمی تواند در عصر حاضر کشورها را اداره کند، یا آنکه اسلام یک دین ارتجاعی است و با هر نوآوری و مظاهر تمدن مخالف است ، و در عصر حاضر نمی شود کشورها ، از تمدن جهانی و مظاهر آن کناره گیرند، و امثال این تبلیغات ابلهانه » (صحیفه امام- جلد ۲۱- صفحه ۴۰۳)
« ... در صدر اسلام به واسطه محدودیت کشور اسلامی، نیازمند به بانک و ثبت املاک و سرشماری و مانند این ها نبود و ساز و برگ ارتش در آن زمان با این زمان مخالف بوده و وزارت پست و تلگراف نبوده یا به این‌تشریفات نبوده، لکن قانون اسلام از آن اساساً جلوگیری نکرده، اکنون کارشناسان دینی که علمای اسلام اند، نظر کنند هریک از این تشکیلات که مخالف قوانین اسلامی نبود و کشور به آن نیازمند بود، در تشکیل آن موافقت کنند... و ابداً قانون اسلام با این گونه ترقیات مخالفت نکرده و قوانین اسلامی با هیچ یک از پیشرفت های سیاسی و اجتماعی مخالف نیست.» (کشف اسرار، ص ۲۹۵؛ ر. ک: صحیفه امام، ج ۸، ص ۴۲۰ـ۴۲۲.)
البته فراموش نکنیم سخن امام مربوط به دوره حضور کمونیسم و تفوّق جریان های الحادی است و امروز آن دسته از کسانی که با دین اجتماعی مخالفند، بیشتر به دنبال جایگزینی نوعی معنویت به جای شریعت اند. ولی بن مایه ی این دو جریان در اینکه هر دو مدعی «تمام شدن عصر شریعتمداری» اند، یکی است. و نکته آخر آن که امام از طرفی می فرمایند اسلام توان هماهنگی با تمدن ها را دارد و از طرفی می فرمایند این دین می تواند عیوب تمدن ها را بزداید. این جمله ها لوازمی دارد که بی مناسبت نیست به آنها اشاره کنیم:
از لوازم جمله ی اول آن است که کثیری از احکامی که ما آنها را لایتغیر می پنداریم و جزء ثابتات دین فرض می کنیم، در حالیکه ظاهر آنها با تمدنهای امروزی مغایرندـ از اصول اصلی و لایتغیر اسلام نیستند و از لوازم جمله دوم آن است که وظیفه ی دین زدودن اشتباهات از تمدن ها هست .
خلاصه سخن آنکه پیروان «خمینی» در میانه افراطِ «تحجّر» و تفریطِ «بی دینی»، قرار دارند؛ دو جریانی که همانند دو لبه ی یک قیچی، دانسته و ندانسته، دینداری را در عصر جدید به مسلخ می برند. یادمان باشد که مبارزه با «ظاهرالصلاح ها» در این میان ، سخت تر است؛ و به همین جهت امام فرمودند که خون دلی که از این گروه خورده اند با سختی های دیگر قابل مقایسه نیست. ( صحیفه امام، ج۲۱، ص: ۲۸۴ تا ۲۹۳)