آیا رفتارهای صورت گرفته با مراجع تقلید منتقد در اول انقلاب نظیر آیت الله روحانی، آیت الله قمی و به خصوص آیت الله شریعتمداری صحیح و مورد تایید امام بوده است؟
بی¬تردید در هر انقلابی نابسامانی هایی بروز می کند که اجتناب ناپذیر است. البته اگر واقع¬بین باشیم تصدیق خواهیم کرد که انقلاب اسلامی ایران به دلیل داشتن رهبری هوشمند و متقی و نیز در برهه ای از زمان که ر...
کد : 43243
|
تاریخ : 11/02/1392
بی¬تردید در هر انقلابی نابسامانی هایی بروز می کند که اجتناب ناپذیر است. البته اگر واقع¬بین باشیم تصدیق خواهیم کرد که انقلاب اسلامی ایران به دلیل داشتن رهبری هوشمند و متقی و نیز در برهه ای از زمان که رشد اخلاقی و دینی اکثریت مردم رو به تزاید بود، نسبت به انقلاب های دیگر کمترین نابسامانی را داشته است. با اینحال اگر بخواهیم همان نابسامانی های اندک را هم فهرست کنیم، ممکن است در وهله اول وحشت نمائیم. چرا در میان ملت گروه های فکری، اعتقادی و سیاسی فراوانی بودند که ساز خود را می¬زدند و یا برداشت آنها از حتی رهنمود های امام مطابق با ذوق و سلیقه خودشان بوده است.
علاوه بر آن عوامل ضد انقلاب اعم از کسانی که به خارج وابسته بودند و کسانی که به گمان خود استقلال فکری داشتند، دست به اعمالی می زدند که بسیار پرخسارت بود. چنانکه شعار انحلال ارتش و ایجاد ارتش خلقی و شهید کردن متفکرانی مانند استاد مطهری و دکتر مفتح وجه دیگری از این خودسری ها و برنامه های مبارزه با انقلاب بود.
طبیعی است تا زمانی که آتشفشان انقلاب فرو کش نکرده و انقلابی گری مسیر درست خود را نیافته باشد، افراد مبارز و انقلابی دارای درایت باید صبر سازنده پیشه می ساختند و ناخودآگاه در آتش انقلابیگری های مخرب هیمه نمی گذاشتند. چنانکه یکی از شخصیت های بسیار مبارز، متقی و هوشمند مرحوم آیت الله طالقانی بود که ضد انقلاب تلاش فراوان کرد تا ایشان را در مقابل امام خمینی(ره) قرار دهد اما هوش و ذکاوت ایشان چنین تلاش هایی را خنثی می کرد. به عنوان مثال یکی از خبرنگاران خطاب به ایشان گفت: «شما به عنوان یکی از رهبران انقلاب اسلامی...» در همین جا آن مرحوم سخن وی را قطع کرد و گفت: یادتان باشد این انقلاب فقط یک رهبر دارد.
لذا تندروی ها و علل نابسامانی ها یک طرفه نبود و برخی از کسانی که مورد ظلم واقع شدند نیز در ایجاد زمینه های تندروی بی تاثیر نبودند. گذشته از افراد ضد انقلاب و نفوذی اگر برخی افراد مبارز و دارای مقامات علمی نیز شرایط انقلاب را مورد ملاحظه قرار می دادند و افراد تندرو را به عکس العمل های تندروی مضاعف وادار نمی ساختند، شاید امروز چنین سئوالی هم پیش نمی آمد. به هر حال خداوند همه ما را هدایت کند و امید که برخی تندروی ها و ایجاد زمینه برای تندروی ها، درس عبرتی باشد تا همه دریابیم در هیچ شرایطی حتی شرایط بحرانی از جاده اعتدال خارج نشویم. لذا بی تردید امام خمینی(ره) با هر تندروی که موجب وهن شخصیت های مبارز هرچند منتقد، به شدت مخالف بودند و صحیفه امام در این زمینه مملو است از رهنمودهایی که همگان را به وحدت، اعتدال و خودسازی دعوت کرده اند. اما در مورد مرحوم آیت الله شریتعمداری موضوع متفاوت است که داوری در مورد رفتار ایشان و عکس العملل نیروهای انقلاب در این مجمل نمی گنجد و محتاج بررسی اسناد زیادی است.
انتهای پیام /*