افرادی بودند که نسبت به شخص امام (س) توهین و بدگویی کرده بودند و سپس پشیمان می شدند. آنان به وسیله نامه ای از محضر امام (س) درخواست عفو و بخشش می کردند. همه این موارد به عرض ایشان رسید و حضرت امام بدون استثنا در تمام موارد می فرمودند: ایشان را بخشیدم. و احیانا دعایی هم می کردند. چنانچه نشانی شخص روی نامه بود، پاسخ از سوی دفتر، مکتوب گردیده، برای آنان فرستاده می شد. از جمله همسر یکی از زندانیان سیاسی در یکی از شهرهای استان فارس طی نامه ای برای حضرت امام (س) نوشته بود: "از آنجایی که بشر جایزالخطا است. شوهر این جانبه به ساحت مقدس رهبری اسائه ادب نموده است اینجانبه با کمال شرمندگی از محضر مبارک حضرت نایب الامام، تقاضای عفو و بخشش نموده و استدعا دارد به بزگواری خود وی را عفو فرمایید." نامه مزبور طبق معمول به عرض حضرت امام (س) رسیدد و پاسخ معظم له طی نامه ای از سوی روحانی سرشناس آن شهر فرستاده شد.
(منبع: بر ساحل آفتاب؛ ص ۳۵۸، به نقل از حجت الاسلام والمسلمین محمدحسن رحیمیان)
انتهای پیام /*