پرتال امام خمینی(س): پیشینه نامگذاری چهاردهم تیرماه به نام روز قلم به سال ۱۳۸۱ برمی گردد. اعضای انجمن قلم ایران مدت ها در پی اختصاص دادن و انتخاب یک روز خاص برای اهالی فرهنگ و قلم بودند تا در این روز بتوانند برنامه های فرهنگی مناسبی برای اهالی قلم برگزار کنند. تا اینکه در سال ۱۳۸۱ و پس از بررسی تاریخ های متفاوت تصمیم بر این گرفته شد که روز قلم ریشه در فرهنگ و تاریخ ملی داشته باشد و به همین خاطر روز چهاردهم تیرماه از طرف این انجمن به عنوان روز قلم پیشنهاد شده و در نهایت به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید.
وظیفه و مسئولیت اهل قلم بسیار خطیر و مهم می باشد امام خمینی در این خصوص می فرمایند: یک مسئولیت بسیار خطیر دارید پیش مردم، پیش ملتهای دنیا و بزرگتر اینکه پیش خدا مسئولیت دارید. چنانچه این روزنامه ها ارشاد کنند مردم را، این یک اطاعتی است بالاتر از آن اطاعت هایی که انسان گوشه خانه خودش میکند؛ و بالاتر از آن ارشادهایی است که پیشترها می کردند و غایتشان این بود که در یک مجلسی چند هزار نفری بود. ارشادی است برای یک ملت؛ ملت چند میلیونی. و اگر شما این قلمی که دستتان هست قلم ارشادی باشد، میتوانید که یک ملت را به راه راست هدایت کنید و می توانید که مردم را از انحرافات نجات بدهید. (صحیفه امام؛ ج ۱۴، ص ۳۹۸)
و نیز در بیاناتی که در ۱۴ بهمن در جمع کارکنان روزنامه اطلاعات و اهالی قلم داشتند ضمن تاکید بر وظیفه خطیر نویسندگان می فرمایند:
موضع اسلامی شما به ما رسیده است. امیدواریم در روزنامۀ اطلاعات کوشش کنید واقعیات را آنطور که هست، بازگو کنید؛ و سعی داشته باشید نوشته های شما در بطن انقلاب و ملت تفرقه نیندازد. اهل قلم، وظیفۀ خطیری دارند و باید هوشیار و مراقب باشند، چرا که یک کلمه به صورت مکتوب گاه می تواند زیانبخش باشد.
[نویسندۀ اطلاعات: در حکومت عدل اسلامی آزادی مطبوعات تا چه حد است؟]
اسلام دین آزادی و آزادگی است و بدیهی است مطبوعات اسلامی نیز مطبوعات آزادی خواهند بود.
سعی کنید وقتی انقلاب ملت ما یک انقلاب اسلامی است، روزنامۀ شما نیز آینه ای باشد که این انقلاب را بازگو کند؛ بنابراین تمام تلاش شما باید متوجه تنویر افکار ملت از راه بیان کردن واقعیات اسلام و انقلاب ملت ایران باشد.
[در پایان، امام خمینی درودهای خود را به همۀ نویسندگان آزاده که با مبارزات و تلاشهای خود سهمی در انقلاب ملت ایران دارند، نثار کردند.]
منبع: (صحیفه امام؛ ج 6، ص 39)