پرتال امام خمینی(س): یکی از موضوعات جدی عاشورا تحریف خود قیام امام حسین علیه السلام است با این قیام عاشورا خود از نگاهی مبارزه با جریان تحریف بوده ولی خود این قیام به جهت اهمیتش مورد تحریفگری نگاه های مختلف گردیده است به شکلی که حتی ستمکاران نیز از طمع کرده اند تا ظرفیت های این واقعه استفاده بلکه سوء استفاده نمایند شاید بتوان از عامل تحریف و نگاه های تحریفگر به طور خلاصه چنین یاد کرد:
۱- قرائت قدرت پرستان مکار:
این گروه برای استفاده سوء از ظرفیت های عاشورا و به اطاعت در آوردن افراد مذهبی به گونه ای عاشورا را تحریف می کنند که اثر ظلم ستیزی آن خنثی گردد و قیامی ستم سوز را به خدمت ستمکاری در می آورند و این شکل از تحریف امکان ندارد مگر به تحریف معنوی نهضت کربلا زیرا جانمایه قیام سالار شهیدان مبارزه با خط ستم می باشد بنابراین تا محتوای عاشورا تحریف نشود امکان به خدمت در آمدن آن برای ستمکاران نیست پس عاشورایی را که ستم پیشگان تبلیغ می کنند عاشورا نیست زیرا از عاشورا روح آن را گرفته اند و در لباسی مقدس نیت های پلیدی را مخفی ساخته اند
۲- قرائت های یک سویه:
امام حسین علیه السلام انسان کاملی است که نهضت عاشورا به رهبری او شکل گرفته است و چنین انسانی که لایه های مختلف هستی را شناخته و از آن بهرمند گشته بنابراین حرکتی را که رهبری می نماید نیز باید حرکتی چند لایه و ذو ابعاد باشد حال پرداختن به یک لایه و یک بعد از ابعاد این واقعه هر چند تحریفی در بین ندارد ولی اگر این نگاه یک سویه ابعاد دیگر عاشورا را انکار کند و ادعای انحصاری تفسیر عاشورا را داشته باشد و بعدی از ابعاد آن را بدون توجه از ابعاد دیگر این نهضت ارائه دهد تحریفی جدی در عاشورا بوجود می آورد
مثلا ابعاد اجتماعی سیاسی عاشورا را نمی توان از ابعاد اخلاقی و عرفانی آن جدا ساخت و یا نمی توان بی توجه به اهداف سیاسی و اجتماعی آن نهضت ابعاد معنوی و معرفتی آن را کاوید و یا ظاهر جریان کربلا را نمی تواند گسسته از باطن آن تحلیل نمود و یا ادعا کرد نهضت عاشورا تنها یک قیام سیاسی است و ابعاد دیگری ندارد
۳- قرائت های بشری:
جریان کربلا که به امامت رهبری آسمانی سامان یافته است پس نمی تواند یک حرکت بشری محض بوده باشد البته روشن است که نهضت کربلا جهات بشری هم دارد ولی بشریتی مرتبط با باطن؛ بنابراین قرائت زمینی بریده از آسمان عاشورا، تفسیر ناروای آن قیام خواهد بود.
۴- قرائت های اسارت زده:
گرایش ها نامتعادل، انسان را به بند خود در می آورد و نگاه او را اسیر خود می سازد گرایش های خاص اجتماعی و یا سیاسی و مانند آن آزادی نگاه آدمی را به اسارت می گیرد و دیگر او قادر به دستیابی به حقیقت نخواهد بود بلکه ناخودآگاه حقیقت رنگ گرایش های او را می گیرد و گرفتار تحریف می گردد بنابراین تزکیه بر تعلیم و تعلم مقدم می یابد زیرا اگر تعلیم و تعلم بدون تزکیه باشد دانش واقع نمائیش را از دست خواهد داد.