اینجانب هنگامی که این جوانان عزیزِ در عنفوان شباب را، که با گریه از منِ عقب مانده تقاضای دعا برای شهادت می کنند، مشاهده می کنم از خود مأیوس و از آنان شرمنده می شوم و هنگامی که عکسهای متعدد این شهیدان نورس نورانی را می نگرم و ارزشهای انسانی و مقامات الهی آنان، که خود از آنها به مرحله هایی دور هستم غبطه می خورم و چون به مادران و پدران این جوانان و نوجوانان شهید برخورد می کنم و آن شجاعتها و شهامتهای فوق تصور را از آنان مشاهده می کنم احساس حقارت نموده، به پیشگاه پیامبر بزرگ اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ و حضرت بقیة الله ـ روحی لمقدمه الفداء ـ به خاطر چنین امتی و پیروانی متعهد و مجاهد تبریک عرض می کنم و از خداوند تعالی ولی نعمت و حافظ امت سپاسگزارم.
صحیفه امام جلد ۱۷ ص ۳۰۵
انتهای پیام /*