امام خمینی(س)، از نامزدهای انتخابات جمهوری دعوت می کنند که اخلاق اسلامی- انسانی را در تبلیغات خود مراعات؛ و از هر گونه انتقاد از طرف مقابل که موجب اختلاف و هتک حرمت باشد خودداری نمایند. در ادامه گزیده ای از بیانات امام در مقاطع گوناگون را از نظر می گذرانید:
از هر گونه انتقاد که موجب اختلاف و هتک حرمت طرف مقابل باشد خودداری نمایید
حضرت امام خمینی(س) ضمن پیامی که به مناسبت اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایراد شد، خطاب به ملت ایران می فرمایند: «اینجانب از ملت شریف ایران تقاضا می‌کنم که در این امر مهم حیاتی، سستی و بی تفاوتی از خود نشان ندهند. و انتظار دارم همان طوری که با شور و شعف به پای صندوقهای رأی برای تصویب جمهوری اسلامی رفتند، در این امر نیز با جدیت و علاقه به اسلام، شرکت کنند؛ که خداوند متعال با آنان است و پیروزی نصیب ملت شریف مسلمان است.»
ایشان همچنین خطاب به نامزدهای انتخاباتی و اعضای ستاد آن ها می افزایند: «از آقایان کاندیداها و دوستان آنان انتظار دارم که اخلاق اسلامی- انسانی را در تبلیغ برای کاندیدای خود مراعات؛ و از هر گونه انتقاد از طرف مقابل که موجب اختلاف و هتک حرمت باشد خودداری نمایند، که برای پیشبرد مقصود، ولو اسلامی باشد، ارتکاب خلاف اخلاق و فرهنگ، مطرود و از انگیزه های غیر اسلامی است.»
رهبر کبیر انقلاب در آخرین بند این پیام می فرمایند: «من بسیار مایل هستم که گروه هایی که متعهد و معتقد به جمهوری اسلامی و خدمتگزار به اسلام هستند، در مبارزات انتخاباتی کمال آرامش را در تبلیغ کاندیداهاشان رعایت نمایند، و نسبت به یکدیگر تفاهم و صمیمیت و اُخوت اسلامی داشته باشند، و از تفرقه و کدورت شدیداً احتراز کنند که تفرقه و تشتت، دوستان را نگران و دشمنان را کامیاب می‌کند و موجب تبلیغات سوء می شود.»
( صحیفه امام، جلد 12 صفحه 11 و 12)
مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب می کنند
حضرت امام خمینی(س)، بهترین راه اداره انتخابات را تنظیم انتخابات به دست خود مردم می‌دانند. حضرت امام خمینی(س)، در جمع دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج انتخاب یک ملت را بری از اشتباه خواند.
در این سخنان که دهم دی ماه سال ۱۳۵۷ در نوفل لوشاتوی پاریس ایراد شد، امام راحل فرمودند: «برنامه ما این است که رجوع کنیم به آرای عمومی، به آرای مردم. قوای انتظامی را کنار بگذاریم؛ خود مردم را، محول کنیم تنظیم انتخابات را به دست خود جوان‌های مردم. در هر شهری جوان‌ها خودشان؛ که قوای انتظامی، شهربانی، شهرداری همه کنار بروند. آن کسی که دخالت می‌خواهد بکند برای حفظ صندوق آرا و امثال ذلک، خود ملت باشد.»
ایشان پیشنهاد می‌دهند: «در هر شهری به حَسَب اقتضای آن شهر عدهای را معتمدین آن شهر، مطلعین و دلسوزهای برای مملکت، عدهای را تعیین کنند که نظارت کنند در این. حفاظت کنند این صندوق ها را و نظارت کنند آرا را. مردم یکی را تعیین کنند برای اینکه رئیس جمهور باشد، ما هم رأیمان را علناً به مردم اظهار میکنیم که آقا آنکه من می‌خواهم این است؛ شما میل دارید به این رأی بدهید، میل دارید هم خودتان آزادید.»
رهبر کبیر انقلاب اسلامی هم چنین تاکید می‌کنند: «قهراً مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب می‌کنند و آرای عمومی نمی‌شود خطا بکند. یک وقت یکی می‌خواهد یک کاری بکند اشتباه می‌کند، یک وقت یک مملکت سی میلیونی نمی‌شود اشتباه بکند.»
ایشان در ادامه می‌فرمایند: «ما می‌گوییم کسی که می‌خواهد یک مملکتی را اداره بکند، کسی که ما می‌خواهیم مقدراتمان را دستش بدهیم باید آدمی باشد که مردم انتخاب کنند و با انتخاب مردم پیش بیاید. قهراً وقتی با انتخاب مردم پیش آمد، صالح است.»
(صحیفه امام، جلد 5، ص 322 و 323)
اگر انسان در خودش ادراک کرد که من بروم آن بالا را بگیرم، این یک کار شیطانی است
صحیفه امام خمینی(س)، در بسیاری از امور و مصالح کشور، مضامین راهبردی و ثمر بخش بسیاری دارد که اگر به دور از نگاهی سیاست مدارانه و با وجدانی صادق و سالم با آن مواجه شد، می توان مسائل بسیاری را با آن برطرف کرد. حضرت امام خمینی(س) ملاک نامزدی در انتخابات اساسی کشور را تعهد به خدمتگزاری و توان اجرای آن معرفی می‌کنند.
حضرت امام خمینی در جمع اعضای هیات دولت، آیت‌الله خامنه ای و میرحسین موسوی (رئیس جمهور و نخست وزیر وقت) خطاب به حاضران فرموده‌اند: «باید افراد متوجه این معنا باشند، کسانی که واقعاً دلشان برای اسلام می‌تپد و برای کشورشان، متوجه این باشند که پست، میزان نیست، مقام میزان نیست، مقام ریاست جمهوری، این میزان نیست. مقام نخست وزیری یا رئیس دولت بودن یا رئیس مجلس بودن، اینها چیزی نیستند، این مقامات تمام می‌شود؛ آنی که هست خدمت است. آدم متعهد در هرجا باشد، اگر دید خدمتش خوب است آن جا، بیشتر دلگرم است.»
ایشان می‌افزایند: «ممکن است که یک نفر؛ مثلاً، فرض کنید که نخست وزیر بوده است، لکن اگر این نخست وزیر ببیند که در یک جایی کار بهتر می‌کند، آدم متعهدی است می‌رود آن جا. یک نفر در دادستانی مقام داشته است، وقتی دید که یک کسی از خودش بهتر می‌تواند کار کند برود آنجا، برایش فرق نکند؛ یعنی، هدفش این باشد که خدمت بکند، نه هدفش این باشد که مقام داشته باشد. انسان هم خودش می‌تواند خودش را بشناسد، هیچ کس بهتر از خود انسان، البته بسیاری از اوقات هم انسان از خودش هم غفلت می‌کند، اما بسیاری از اوقات هم هست که انسان خودش درک می‌کند که چی دارد می‌کند و در دلش چی می‌گذرد؛ ماها نمی‌دانیم، اما خدا می‌داند. انسان می‌فهمد که اگر انتقاد بکند، آیا این انتقاد سازنده است یا انتقام است. خودش می‌فهمد -یعنی، غالباً می‌فهمد- خودش می‌فهمد که این که در این پست هست، پست را دوست دارد یا خدمت را دوست دارد. این چون خدمتگزار است، دلبسته به این پست هست، یا خیر؛ دلبسته به این پست است، خدمتگزاری پیشش خیلی مهم نیست.»
امام راحل در واقع به همه روسای جمهور و نامزدهای انتخابات تذکر می دهند: «عمده آن جهت است که انسان واقعاً بداند که یک روزی جواب باید بدهد. هیچ، هیچ شبهه در این نیست که ما یک روزی باید جواب بدهیم. هر کدام‌مان، هر کاری انجام بدهیم، یک روز جواب می‌خواهد، انتقاد بکنیم، یک روز جواب می‌خواهد؛ انتقام گیری باشد، یک روز جواب می‌خواهد؛ و بدرفتاری باشد، یک روز جواب می‌خواهند از ما. این را ما باید حتماً توجه بهش داشته باشیم و دارید توجه؛ یعنی، هرکس مسلمان است، اعتقاد به اینکه معاد است و همه چیز دست آن، در آن جا رسیدگی می‌شود، و حاضر است، این جزو اعتقادات اسلام است.»
رهبر کبیر انقلاب در پایان خاطر نشان می کنند: «اگر انسان در خودش ادراک کرد که من بروم آن بالا را بگیرم، بداند که این کار، یک کار شیطانی است، این کار ازش نمی‌آید. اگر در ذهنش این است که برویم یک کاری انجام بدهیم برای جمهوری اسلام، این کار الهی است و ازش هم کار می‌آید. این محکی است که انسان خودش غالباً می‌تواند تشخیص بدهد. گاهی هم البته اشتباه دارد؛ یعنی، گاهی هم بر خود انسان مخفی است یک مسائلی.»
(صحیفه امام، ج19، صص 365 و 366)
لسان نصیحت غیر لسان لجن کردن و ضایع کردن است
حضرت امام خمینی(س) از منتقدین، مسئولین و نویسندگان دعوت می‌کنند ضمن احتراز از افراط و تفریط در بیان خوبی‌ها و بدی‌های موجود، به حفظ نظام توجه کنند و می‌فرمایند: «من به همه اشخاصی که قلم در دست‌شان است، زبان گویا دارند، می‌خواهم سفارش کنم که متوجه باشند که قلم آن‌ها، زبان آن‌ها در حضور خداست، فردا مؤاخذه دارد، صحبت سر دولت و ریاست جمهوری و اینها نیست، صحبت سر نظام است، نظام اسلام است.»
رهبر کبیر انقلاب همچنین می‌افزایند: «همه نویسنده‌ها مکلف‌اند به حفظ نظام. وقتی که انسان - فرض کنید - از یک کسی گله دارد یا می‌بیند نقیصه‌ای در کار هست، این نصیحت می‌تواند بکند و باید بکند، اما لسان نصیحت غیر لسان لجن کردن و ضایع کردن است. من راجع به افراد هم عقیده‌ام هست - یعنی شارع هم همین‌طور است، ما تابع او هستیم- که اگر انسان یک مسلمانی را برای خاطر هوای نفسش لگدمال کند، این در آن دنیا شاید مجازاتش بدترین مجازات باشد و در این دنیا هم موفق نخواهد شد. ما لسانمان باید لسان نصیحت باشد و انسان می‌بیند که گاهی وقت ها لسان ها لسان نصیحت نیست، قلم ها، قلم های نصیحت نیست.»
امام راحل تصریح می‌کنند: «مطرح دولت نیست، مطرح جمهوری اسلامی است. گاهی وقت‌ها انسان می‌بیند که به واسطه یک قلمی، به واسطه یک نوشته‌ای ممکن است که در بازار یک مطلبی واقع بشود، یک زیادی قیمتی بشود، یک کسر قیمتی بشود، این‌طور چیزها، این کسی که قلم دستش می‌گیرد باید توجه به این معنا بکند که مسئله، مسئله فرد نیست، مسئله اسلام است و نظام اسلامی و ما مکلفیم این نظام را حفظ کنیم.»
ایشان ادامه می‌دهند: «همچو نباشد که وقتی قلم دستمان آمد، اگر من با آقای نخست وزیر مخالفم یا با آقای خامنه‌ای مخالفم، دیگر فکر این نباشم که قلمم کجا می‌رود، هر جا رفت بنویسم، هرچه شد بکنم. این در حضور خداست، در حضور ملائکة الله است، ثبت می‌شود اینها. و ممکن است که اشخاص هم خوب باشند، اما این چیزهایی که در نفس انسان است نمی‌تواند انسان به این زودی بر آن مکاید شیطان و مکاید نفس اماره تسلط پیدا کند، انبیا هم دنبال این بودند که یک وقت - خدای نخواسته - گرفتار یک همچو مسائلی نشوند.»
(صحیفه امام، ج20، صص 126 تا 128)