یک همچو مطلبی که در ایران اتفاق افتاده از آن معجزاتی است که در صدر اسلام اتفاق می افتاد. مسائل اسلام و ایران در این مدت مسائل اعجازی است. پیشرفت شما در مقابل آن قدرت اعجاز بود. توجه همۀ ملت به یک نقطه. بچه کوچولویی که تازه زبان درآورده، با آن پیرمردی که در مریضخانه و بیمارستان افتاده یک حرف بود. کأنّه یک حلقوم صدا می کرد. هر جا می رفتی همان صدا را می شنیدی. این هم یکی از اعجازها بود. این جور رأی به اشتیاق دادن، که در بعضی جاها به من گفتند که در یک جا آن بیمار را آوردند لب صندوق، رأی داده و همان جا مرده است، این قدر ناتوان بوده. اما برای رأی دادن گفته است که مرا باید ببرید رأی بدهم. این معلولین، این بیمارها، این [ها] همه رأی دادند. آنهایی که سن قانونیشان نرسیده بود اعتراض داشتند به ما. یک روز همین جا جمع شده بودند. اعتراض به اینکه خوب چرا ما رأی ندهیم؟ ما هم در اینجا شرکت داشتیم و خوب، ما هم رأی بدهیم. وضع اینطوری بود.
صحیفه امام جلد ۱۱ ص ۳۷۱ - ۳۷۲
انتهای پیام /*