در هواپیمایی که امام را از پاریس به ایران می‌آورد، من در کنار ایشان نشسته بودم. هواپیما تهران نزدیک خبرنگاری آمد و امام پرسید: ((شما الان چه احساسی دارید؟)) ایشان فرمودند: ((هیچ)) خبرنگار فکر خبرنگار فکر می‌کرد که الان امام مثل دیگر افراد که خیلی هیجان زده بودند و اشک شوق می ریختند و عده‌ای هم می‌ترسیدند و در تردید به سر می بردند که آیا هواپیما را می‌زنند یا سالم فرود خواهد آمد، آیا همگی را دستگیر خواهند کرد؟
اما برخلاف این تصور امام کاملاً حالت عادی داشتند زیرا از قبل خود را برای هر نوع برخوردی حتی شهادت آماده کرده بودند و از اول نهضت اعلام کرده بودند که سینه من برای گلوله های شما آمده است. امام در سال های بعد و به مناسبت های مختلف از جمله سالروز ایام الله دهه فجر، طی پیام ها و سخنرانی هایی به ابراز احساسات مردم غیور ایران پاسخ داده و همواره نسبت به امت خود تفقد داشته اند. برای مثال ایشان در بیان موقعیت ایران و انقلاب در چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی (صحیفه امام، جلد 16، ص 42) و همچنین در ارزیابی وضعیت انقلاب اسلامی در آستانه پنجمین سال پیروزی(صحیفه امام، جلد 17، ص 328) و در بسیاری موارد دیگر، احساسات زلال و پاک مردم نیکزاد ایران را مد نظر گرفته و به آن پاسخی در شأن داده اند.
برگرفته از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی، جلد 2، صفحه 257.