اینکه مى بینید «هارون» حضرت موسى بن جعفر (ع) را مى گیرد و چندین سال حبس مى کند، یا «مأمون» حضرت رضا (ع) را به مرو مى برد و تحت الحفظ نگه مى دارد و سرانجام مسموم مى کند، نه از این جهت است که سید و اولاد پیغمبرند و اینها با پیغمبر (ص) مخالفند؛ هارون و مأمون هر دو شیعى بودند، بلکه از باب «الملک عقیم» است و لو اینها مى دانستند که اولاد على (ع) داعیه خلافت داشته بر تشکیل حکومت اسلامى اصرار دارند، و خلافت و حکومت را وظیفه خود مى دانند. چنانکه آن روز که به امام (ع) پیشنهاد شد حدود «فدک» را تعیین فرماید تا آن را به ایشان برگردانند، طبق روایت حضرت حدود کشور اسلامى را تعیین فرمود. یعنى تا این حدود حق ماست و ما باید بر آن حکومت داشته باشیم، و شما غاصبید. حکام جائر مى دیدند که اگر امام موسى بن جعفر (ع) آزاد باشد، زندگى را بر آنها حرام خواهد کرد؛ و ممکن است زمین هاى فراهم شود که حضرت قیام کند و سلطنت را براندازد. از این جهت مهلت ندادند اگر مهلت داده بودند، بدون تردید حضرت قیام مى کرد. شما در این شک نداشته باشید که اگر فرصتى براى موسى بن جعفر (ع) پیش مى آمد، قیام مى کرد و اساس دستگاه سلاطین غاصب را واژگون مى ساخت. (ولایت فقیه (حکومت اسلامى)، متن، ص: 150 و 151)
بر حسب روایت وقتى که امام (ع) بر «هارون» وارد شد، دستور داد حضرت را تا نزدیک مسند سواره بیاورند؛ و کمال احترام را به ایشان نمود. بعد که موقع تقسیم سهمیه بیت المال شد و نوبت به بنى هاشم رسید، مبلغ بسیار اندکى مقرر داشت! مأمون که حاضر بود، از آن تجلیل و این طرز توزیع درآمد تعجب کرد. هارون به او گفت عقل تو نمىرسد. بنى هاشم را باید همین طور نگه داشت. اینها باید فقیر باشند؛ حبس باشند؛ تبعید باشند؛ رنجور باشند؛ مسموم شوند؛ کشته شوند؛ و گر نه قیام خواهند کرد، و زندگى را بر ما تلخ خواهند ساخت. (ولایت فقیه(حکومت اسلامى)، متن، ص: 152)
اینهایى که به اسم خلفا سلطنت مى کردند. حضرت موسى بن جعفر را پانزده سال یا ده سال در حبس نگه مى دارد آیا براى اینکه نماز مى خواند؟ ... هارون و مأمون خودشان نماز مى خواندند. امام جماعت هم بودند، امام جمعه هم بودند، براى اینکه نماز مى خواند ... گرفتند ایشان را؟! براى اینکه یک سید، اولاد پیغمبرى است یا امامى است؟! براى اینهاست؟ نه، براى این است که حضرت موسى بن جعفر مخالف با رژیم بوده است، با آن رژیم طاغوتى مخالف بوده. مخالفتش با رژیم، اسباب گرفتارى اش بوده، نه اینکه یک آدمى بوده است چون نماز مى خوانده، گرفتند او را؛ چون آدم خوبى [بوده]، چون که پسر پیغمبر بوده. آنها پیغمبر را فریاد مى کردند در اذانشان و پیغمبر را ثنا مى کردند، لکن وقتى مخالف رژیم مى بینند این آدم هست، باید بگیرند حبسش بکنند. (صحیفه امام، ج4، ص: 100)