این سؤال بزرگ براى کلیۀ خبرنگاران و همین طور بسیارى از مردم مبارز و قهرمان قم مطرح بود که امام رأى خود را در کدامیک از حوزه ها به صندوق خواهند انداخت. و نزدیکترین افراد امام نیز از این موضوع اظهار بى اطلاعى مى کردند، گروهى از خبرنگاران جلوى در خانۀ امام اجتماع کرده بودند و حرکت نمى کردند تا امام از منزل خارج شوند و به دنبال ایشان حرکت کنند تا بتوانند از صحنه رأى دادن امام عکس و فیلم تهیه کنند، نزدیکان امام همگى اظهار مى داشتند هنوز مشخص نشده که امام رأى خود را در کدام حوزۀ انتخابى خواهند انداخت. تا اینکه رأس ساعت 10 صبح خبرنگاران به دنبال یکى از اعضاى کمیتۀ تبلیغات و انتشارات قم راهى خیابان چهار مردان (منتظرى) شدند و عجیب بود که گروهى از مردم قم از روى حدس خود و اینکه امام در محلى رأى خواهد داد که آن محل بیش از هر محل دیگر شهید داشته است، در خیابان چهار مردان که از روزهاى مبارزه، صحنه بیشترین درگیریهاى مردم و قواى انتظامى بود، جمع شده بودند، گروه کمى از بر و بچه ها بطور مسلح کار انتظامات و امنیت خیابان را بر عهده گرفته بودند و درست ساعت 15/10 دقیقه صبح ناگهان از داخل کوچۀ باریکى که عرض آن تنها به اندازۀ یک اتومبیل بود، دو اتومبیل پشت سر هم وارد خیابان چهار مردان شدند که در داخل یکى از آنها امام به همراه پسرشان حاج احمد آقا نشسته بودند. مردم همین که اتومبیل حامل امامشان را مشاهده کردند، دیگر سر از پا نشناخته و به طرف اتومبیل هجوم بردند تا شاید امام را از فاصلۀ نزدیکترى ببینند و جالب اینکه گروهى از جوانان که بازوبندهاى مخصوص انتظامات را نیز بر بازو داشتند خودشان در میان مردم سعى در هرچه بیشتر نزدیکتر شدن به امام را داشتند. فیلمبرداران و عکاسها در میان ازدحام فوق العادۀ جمعیت سعى داشتند کارى کنند تا بلکه موفق شوند از صحنۀ رأى دادن امام عکس و فیلم بگیرند. اما شلوغى به حدى بود که امام موفق نشدند براى رأى دادن از اتومبیل پیاده بشوند. یک دقیقه بیشتر طول نکشید که قسمت جلو و عقب اتومبیلى که حامل امام بود بکلى درهم فشرده شد و حتى سقف آن نیز آسیب دید و درست در همین لحظات گروه خبرنگاران و فیلمبرداران از محل مناسبى که قبلاً براى خود در نظر گرفته بودند بر اثر فشار جمعیت همگى بر روى زمین سرنگون شدند. و در نتیجه دوربین فیلمبردارى یکى از فیلمبرداران خارجى شکست. در تمام این لحظات در حالى که اطرافیان امام همگى نگران سلامت ایشان بودند لبخند یک لحظه از لبهاى امام محو نمىشد و مرتب از لابهلاى جمعیت و از داخل اتومبیلى که دیگر شباهت چندانى به اتومبیل نداشت، براى مردم دست تکان مى دادند. بالاخره هم امام موفق به پیاده شدن از اتومبیل نشدند و شناسنامه و رأى خود را به کمک حاج احمد آقا از شیشۀ اتومبیل به بیرون دادند. و به همین ترتیب ورقه رأى را گرفتند. امام با آرامش قسمت «آرى» ورقه رأى را جدا کردند و آن را براى انداختن در صندوق رأى از شیشۀ اتومبیل بیرون فرستادند و پس از دریافت شناسنامۀ خود اتومبیل حامل ایشان در حالى که دیگر چیزى نمانده بود چرخهایش از روى زمین بلند شود از میان ازدحام جمعیت خارج شد.
خبرنگاران و فیلمبرداران که موفق به ضبط لحظۀ دلخواه نشدند با این اعتقاد که این مهم براى آنها جنبۀ تاریخى و حیاتى دارد از طریق کمیتۀ تبلیغات و انتشارات به منزل امام پیام فرستادند: که اگر ممکن است یک بار دیگر در جایى دیگر رأى بدهند تا آنها موفق به عکسبردارى و فیلمبردارى از این صحنه شوند. ساعتى بعد امام در جواب این پیام، پیامى دیگر فرستادند به این مضمون: «من یک نفر هستم و یک بار رأى داده ام و بیش از یک بار حق این کار را ندارم».
منبع: اطلاعات؛ 11/1/58