پرتال امام خمینی: امام خمینی به تهذیب نفس و رشد قوای روحی و اخلاقی شاگردان، اهمیت زیادی می داد؛ از این رو، به دنبال آغاز تدریس فلسفه و عرفان، به منظور تعلیم امور اخلاقی و علوم معنوی، جلسۀ پند و اندرزی نیز منعقد ساخت. در آغاز، این جلسه خیلی محدود بود و تنها عده ای از افراد شایسته و مورد اعتماد او می توانستند شرکت کنند و از روی کتاب منازل السائرین مسائل معنوی، معارف الهی و راه تهذیب و تزکیۀ نفس را برای آنان بازگو می کرد. بتدریج دامنۀ این درس توسعه یافت و هر هفته، یک روز در سطح حوزه تشکیل می شد و علاوه بر روحانیان صدها نفر از کسبه، کارگران و بازاریان شهرستان قم نیز در جلسۀ درس اخلاق شرکت می کردند. بتدریج شعاع و آثار روحی و معنوی این محفل روحانی به آنجا رسید که اهالی دیگر شهرستان ها و مرکز نیز خبردار شده، هر هفته راهی قم می شدند و محل درس در مدرسۀ فیضیه آکنده از جمعیت می شد و مجلس رونق بسزایی پیدا می کرد. استقبال فراوان و اظهار علاقۀ شایان مردم به این مجلس، امام خمینی را بر آن داشت که جلسه را در هر هفته دو روز (پنجشنبه ـ جمعه) برقرار سازد تا عموم طبقات با تطبیق وضع کسب و کار خود بتوانند در این مجلس درس شرکت کرده، از سخنان آموزنده و سازندۀ او استفاده کنند.
عمال رژیم پلیسی رضاخان از آنجا که می دانستند با ادامه و اوج این گونه مجالس اخلاقی و اصلاحی و کشیده شدن توده ها به سوی تهذیب، آراستگی و ملکات فاضلۀ انسانی، پیاده کردن برنامۀ استعماری و نقشه های شیطانی و فسادانگیز، اگر محال نباشد، بسی دشوار خواهد بود، به کارشکنی پرداخته در صدد بر هم زدن مجلس مزبور برآمدند؛ لیکن با مقاومت سرسختانه و پیش بینی نشدۀ امام خمینی مواجه شدند! او در پاسخ فرستادۀ پلیس که درخواست تعطیل مجلس درس اخلاق را کرده بود صریحاً اظهار داشت: «من موظف هستم به هر نحوی که هست این جلسه را برگزار کنم. پلیس شخصاً بیاید از انعقاد آن جلوگیری کند»! عمال رژیم از آنجا که احساس کردند با واکنش عصیان بار مردم و ایستادگی سرسختانۀ امام خمینی مواجه خواهند شد، از دخالت و حملۀ علنی به مجلس مزبور خودداری کردند، لیکن به فشار و کارشکنی خود ادامه دادند تا سرانجام امام خمینی ناچار شد که برنامۀ درس اخلاق را از مدرسۀ فیضیه به مدرسۀ «حاج ملا صادق» که در منطقۀ دوردست شهر واقع است منتقل کند و با شرایط محدودتری منعقد سازد؛ و این وضع تا مدتی ادامه داشت تا آنکه دوران سیاه ۲۰ ساله به سر آمد و استعمار انگلیس، دیکتاتور دست نشاندۀ خود را روانۀ جزیرۀ موریس کرد که بار دیگر جلسات وعظ و ارشاد و درس اخلاق امام خمینی به مدرسۀ فیضیه بازگشت و در آنجا با شکوه و جلوۀ هر چه بیشتر و تمامتر تشکیل شد و سالیان درازی مورد استفادۀ مردم مسلمان و جامعۀ روحانیت قرار گرفت؛ لیکن استعمار و ارتجاع، در مقابل، ساکت و بی تفاوت نماندند و به وسیلۀ ایادی مرموز خود به کارشکنی های همه جانبه ادامه دادند و با تشکیل مجالس فاتحه، روضه خوانی و ... در روزها و ساعاتی که برای تشکیل جلسۀ درس اخلاق، مقرر شده بود و از راه های دیگر و با تبلیغات و سمپاشی ها، توانستند این برنامه را بر هم زنند و اصولاً کلاس پرورش و درس اخلاق را در حوزه ها زشت و سبک جلوه داده، حوزه های علمیه را فاقد برنامه اخلاقی و آداب اسلامی کنند.
هر چند علیرغم این نقشه ها و توطئه های ارتجاعی و استعماری، فریاد امام خمینی که در راه ساختن انسان ها بلند بود، هیچ گاه خاموش نشد و او در تمام مدتی که در قم می زیست و نیز در این سال هایی که در نجف اشرف در حال تبعید به سر می برد، از رسالت مقدس سازندگی غفلت نورزیده در فرصت های مناسب به پند و اندرز دانش پژوهان روحانی پرداخته، با سخنان سازنده و بیدارکنندۀ خویش جامعۀ روحانیت را به خودسازی، تقویت قوای روحانی و مبارزه با نفس دعوت کرد، و بخش هایی از بیانات شیوا و سازندۀ او در زمینۀ مسائل اخلاقی که در فرصت های مناسب در نجف اشرف ایراد کرده است، به وسیلۀ نگارنده جمع آوری شد و به اسم مبارزه با نفس یا جهاد اکبر چاپ و در دسترس عموم قرار گرفته است.
منبع: نهضت امام خمینی؛ ج ۱