شهادت فرزند عزیز

 من فرزند بسیار عزیزی را از‏‎ ‎‏دست دادم و در سوگ او نشستم که از شخصیتهایی بود که حاصل عمرم محسوب‏‎ ‎‏می شد. در اسلام عزیز با شهادت این فرزند برومند و عالِم جاودان ثُلمه ای وارد شد که‏‎ ‎‏هیچ چیز جایگزین آن نیست. و تبریک در داشتن این شخصیتهای فداکار که در زندگی و‏‎ ‎‏پس از آن با جلوۀ خود نورافشانی کرده و می کنند. من در تربیت چنین فرزندانی که با‏‎ ‎‏شعاع فروزان خود مردگان را حیات می بخشند و به ظلمتها نور می افشانند، به اسلام‏‎ ‎‏بزرگ، مربی انسانها و به امت اسلامی تبریک می گویم. من گرچه فرزند عزیزی را که‏‎ ‎‏پارۀ تنم بود از دست دادم لکن مفتخرم که چنین فرزندان فداکاری در اسلام وجود‏‎ ‎‏داشت و دارد.

صحیفه امام جلد ۷ ص ۱۷۸