پرتال امام خمینی (س) / استفتائات
سؤال: حکم کسی که خودکشی کرده ولی او را نجات داده‌اند چیست؟
پاسخ کارشناس:
یأس از رحمت خدا از گناهان کبیره است. همچنین است کشتن نفسی که خدا کشتن آن را حرام کرده است مگر آن که به حق باشد. [۱] امام خمینی (س) در پاسخ به سؤال‌کننده‌ای که از خودکشی نجات پیدا کرده است می‌فرمایند: «خودکشی حرام است نه مقدمات آن، و نسبت به گذشته توبه نمایید، خداوند قبول میفرماید.» [۲]
در باب علاج آن، آدمی باید توجه کند به این‌که «از دامهای بزرگ ابلیس، آن است که در ابتداء بنده را به غرور کشاند و او را به این وسیله افسارگسیخته کند و از معاصی کوچک به بزرگ و از آن به کبائر و موبقات کشد، و چون مدتی بدین منوال با او بازی کرد و او را به خیال رجاء به رحمت، به وادی غرور کشاند، در آخر کار اگر در او نورانیتی دید که احتمال توبه و رجوع داد، او را به یأس از رحمت و قنوط کشاند و به او گوید: از تو گذشته و کار تو اصلاح شدنی نیست. و این دام بزرگی است که بنده را از درِ خانه خدا روگردان کند و دست او را از دامن رحمت الهی کوتاه نماید، و این منشأ خرابیهای عجیب و مفاسد بیشمار است که ضرر این اشخاص به خود و به دیگران، از هر کس بیشتر است، و این از غایت جهل و نهایت شقاوت است.» [۳] پس «مقدم بر همه چیز آن است که یأس از رَوْح اللَّه و قنوط از رحمة اللَّه را، که از جنود بزرگ ابلیس و از القائات شیاطین انسی و جنّی است، از قلب بیرون کنیم» [۴] زیرا «اثر و نتیجۀ این نومیدی و قنوط و حرمان و یأس، بازماندن از عمل و دست کشیدن از جدّیت و بریده شدن رشتۀ بندگی و گسیخته شدن افسار صاحب آن است. و کمتر چیزی بندۀ بیچاره را از درگاه حق تعالی و مقام مقدّسش، مثل این حالت دور، و از رحمتش مهجور کند.» [۵]
بنابر این مرتکب خودکشی ناموفق که فرصت زندگی مجدد یافته است باید در عاقبت امر خویش اندیشه نماید و با توکل و امید به خداوند کریم و دل بستن به رحمت بی‌پایان‌اش، از گذشته خود به درگاه آن قادر متعال و غفار مهربان تضرع برد و توبه کند که فرموده است: قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ [۶] بگو ای بندگانم که زیاده بر خویشتن ستم روا داشتهاید، از رحمت الهی نومید مباشید، چرا که خداوند همه گناهان را میبخشد، که او آمرزگار مهربان است. پس چشم دل باز کرده و پروردگار منان را شکر باید که به رحمت واسعه خویش با نجات دادن بنده خطاکارش، او را از پرتگاه ضلالت و آستانه جهنم ابدی بازگردانده و فرصتی مجدد برای تحصیل سعادت و توفیق استغفار و جبران گذشته عطا فرموده است.
۱۴۰۲/۰۴/۰۶ - محمد ساعدی
[۱] موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیله، ج ۱، ص: ۲۸۸، کتاب الصلاة، القول فی شرائط امام الجماعة، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) - ایران - قم، چاپ: ۷، ۱۳۸۲ ه.ش.
[۲] موسوعة الإمام الخمینی، ج41، استفتائات امام خمینی (س)، ج10، ص: 100، سؤال 11440، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) - ایران - قم، چاپ: ۷، ۱۳۸۲ ه.ش.
[۳] موسوعة الإمام الخمینی، ج۴۹، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص: ۱۳۹، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) - ایران - قم، چاپ: ۷، ۱۳۸۲ ه.ش.
[۴] موسوعة الإمام الخمینی ۴۸ ، آداب الصلوة ( آداب نماز )؛ ص: ۱۵۳، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) - ایران - قم، چاپ: ۷، ۱۳۸۲ ه.ش.
[۵] موسوعة الإمام الخمینی، ج۴۹، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص: ۱۳۹، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) - ایران - قم، چاپ: ۷، ۱۳۸۲ ه.ش.
[۶] سوره مبارکه زمر، آیه ۵۳.