بررسی فقهی امنیت ملی در نظام اسلامی از دیدگاه امام خمینی (س)
پدیدآورنده: علی بیگدلی
چکیده
آسایش خاطر و امنیت از نعمت های بزرگ الهی می باشد و هیچ نعمتی لذت بخش تر و گواراتر از امنیت نیست و انسان ها به آن نیازمند می باشند و مهم ترین وظیفه حکومت ها تأمین امنیت برای شهروندان می باشد اسلام به امنیت نگاه ویژه دارد و آن را بسیار مهم می داند و حکومت و مردم را برای تأمین امنیت جامعه و مسئول دانسته و وظائف هر کدام را مشخصاً اعلام داشته است و با آنان که امنیت جامعه را به خطر می اندازند و آرامش مردم را به هم می زنند به شدیدترین وجهی برخورد می کند و در زمینه مجازات اخلال در امنیت عمومی قاطعانه عمل می کند و دستورات و برنامه های محکم و استواری را ارائه می کند. در این پایان نامه در صدد پاسخگویی به این سؤال هستیم که مبانی فقهی امنیت ملی در نظام اسلام از دیدگاه امام خمینی (س) چیست؟ با توجه به این سؤال سعی شده که با استفاده از آیات شریفه قرآن نسبت به محاربه و بغی تعریف قابل قبولی ارائه شود که نه تنها بین محاربه و بغی و دیگر جرائم امنیتی هیچ گونه تضاد و تنافی وجود نداشته باشد بلکه با تعریف ارائه شده این هماهنگ و از نظر مصداق خارجی یکسان می باشند. این پایان نامه با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی و در خصوص مباحث فقهی با روش استنباط و گردآوری اطلاعات با بهره گیری از روش کتابخانه ایی به آزمون این فرضیه پرداخت شده است. امنیت از منظر فقهی امام خمینی (س) مفهومی مرکب است که برای فهم آن لازم است ابتدا تحلیل شده و احکام هر یک جداگانه بیان شود. در این رساله به دست آمد که نظر امام خمینی (س) در خصوص اهل بغی همان تعریف مشهور علما را اتخاذ کردند و جهاد با این گروه را واجب می دانند اما در مورد محاربه وجه تمایز نظر امام با دیگر علما این است که امام راحل هر تشهیر سلاح را محاربه نمی دانند مگر اینکه قصد و نیت ایجاد فساد روی زمین باشد و سپس مولفه های نظری امام خمینی (س) در مقوله امنیت مشخص گردید.
[[page 1]]