این ضیافت، همه اش ترک است؛ ترک شهوات از قبیل خوردنی ها، نوشیدنی ها و جهات دیگری که شهوات انسان اقتضا می کند. خداوند دعوت کرده است ما را به اینکه شما باید وارد بشوید در این میهمانخانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزی نیست؛ ترک هواها، ترک خودیها، ترک منیها، منیتها. اینها همه در این میهمانخانه است و ما باید حساب کنیم ببینیم که آیا وارد شدیم در این میهمانخانه یا اصلا وارد نشدیم، راهمان دادند به این ضیافتخانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهی یا نه. البته حساب امثال من با کرام الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هرکس که این کلمات می رسد و خصوصا، طبقه جوان عرض می کنم که آیا در این مهمانخانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستی؟ (صحیفه امام، ج 13، ص 36)
تزکیه و ذکر الله
اگر همین ماه مبارک رمضان مسلمین خودشان را به طور جمعى به ضیافت خدا وارد کرده بودند و تزکیه کرده بودند، تصفیه کرده بودند خودشان را، ممکن نبود زیر بار ظلم بروند. زیر بار ظلم رفتن مثل- ظالم- ظلم کردن، هر دواش از ناحیه عدم تزکیه است؛ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکّى، در نماز عید، این سوره را مستحب است بخوانند. امر به تزکیه و ذکر اللَّه، ذکر اسم اللَّه: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکّى و ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى. تزکیه، ذکر اسم اللَّه و صلوه، اینها مراتبى است، اگر ما به این رسیده بودیم، نه حال انفعالى پیدا مىکردیم براى پذیرش ظلم و نه ظالم بودیم. همه از این است که تزکیه نشدیم.(صحیفه امام، ج 18، ص 449)
خوف
من خوف این را دارم که در این ماه مبارک رمضان که ماه تهذیب نفس است و همه را خدا به ضیافت خودش دعوت کرده است، ما با صاحب خانه کارى بکنیم که عنایتش از ما برگردد.(صحیفه امام، ج 18، ص 476)
امیدوارم
ماه مبارک به منزله یک ساعتى است که کوکش بکنند و خودکار تا مدتى که این کوک است باشد. این ماه مبارک باید این جور باشد که مردم را تا ماه مبارک دیگر حفظ کند، بعد ماه مبارک دیگر بیاید از سر گرفته بشود و این براى این است که باید ما در این ضیافت وارد شده باشیم.(صحیفه امام، ج 21، ص 47)